P.o. szefa Sztabu KG Armii Krajowej. Po kapitulacji Powstania ostatni Dowódca AK aż do jej rozwiązania 19 I 1945 r., Porwany przez NKWD do Moskwy wraz z przywódcami Polskiego Państwa Podziemnego, skazany w tzw. "procesie szesnastu". Prawdopodobnie zamordowany w Moskwie 24 XII 1946 r.

Syn generała Leopolda Okulickiego. Przez Rumunię, Cypr, Wielką Brytanię dotarł do Wojska Polskiego w Palestynie. Ukończył szkołę podchorążych i w szeregach 1karpackiego pułku artylerii 3 Dywizji Strzelców Karpackich w ramach 2 Korpusu polskiego walczył w kampanii włoskiej. Poległ 8 VII 1944 r. pod Osimo koło Ankony.

Żołnierz Legionów Polskich, uczestnik wojny polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej, wieloletni dowódca 8 pułku piechoty, wieloletni komendant Centrum Wyszkolenia Piechoty, w kampanii 1939 r. formalnie dowodził 39 Dywizją Piechoty, jeniec oflagów Grossborn i Königstein, inspektor w Biurze Inspekcji Komendy Gł. Armii Krajowej, dowódca 21 Dywizji Piechoty AK, po rozwiązaniu AK przeszedł na stronę Sowietów i zwalczał polskie podziemie niepodległościowe.

Absolwent Wyższej Szkoły Wojennej, w kampanii 1939 walczył z Niemcami i Sowietami, komendant Garnizonu miasta Wilna Związku Walki Zbrojnej, inspektor rejonowy A (wileńsko-trocki) Armii Krajowej, ostatni komendant Okręgu Wileńskiego AK, komendant Ośrodka Mobilizacyjnego Okręgu Wileńskiego, ofiara komunistycznego mordu sądowego.

Żołnierz Legionów Polskich, instruktor obrony przeciwlotniczej i gazowej w Krakowie, radny Rady przybocznej komisarycznego prezydenta Krakowa i Tymczasowej Rady Miasta, wieloletni prezes Towarzystwa Sportowego "Wisła", dyrektor Miejskich Wodociągów i Kanalizacji w Krakowie, komisarz cywilny - zastępca dowódcy wojewódzkiego Służby Zwycięstwu Polski w Krakowie, więzień KL Auschwitz.

Żołnierz Legionów Polskich i Polskiej Organizacji Wojskowej, uczestnik wojny polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej, szef artylerii Grupy Operacyjnej "Wschód" w III Powstaniu Śląskim, oficer Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej, kierownik wydziału w Okręgowej Delegatur Rządu w Krakowie, zastępca komendanta "NIE" Okręgu Kraków, doradca II Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, ofiara komunistycznego mordu sądowego.

Uczestnik wojny polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej, oficer służący w pułkach artyleryjskich, wykładowca Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu, w kampanii 1939 r. dowódca 28 pułku artylerii lekkiej, komendant Okręgu Poznań Związku Walki Zbrojnej, komendant Okręgu Pomorze ZWZ - Armii Krajowej, więzień śledczy Gestapo i KL Stutthof.

Asystent w katedrze teorii prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza, Kierownik Walki Cywilnej we Lwowie, Okręgowy Delegat Rządu, aresztowany przez Sowietów przeszedł na stronę komunistów, zastępca kierownika resortu administracji publicznej Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, wojewoda krakowski, ambasador w Sztokholmie i w Rzymie, dyrektor i redaktor naczelny Państwowego Instytutu Wydawniczego.