Ukształtowanie terenu, bliskość Krakowa i wsparcie miejscowej ludności zadecydowały o tym, że Pasmo Lubomira i Łysiny w czasie II wojny światowej stanowiło obszar ożywionej działalności partyzanckiej.

Szlak umożliwia zapoznanie się z miejscami kwaterowania różnych oddziałów partyzanckich w czasie II wojny światowej.

W masywie Kotonia wchodzącego w skład Pasma Koskowej Góry w Beskidzie Makowskim 29 listopada 1944 r. rozegrała się jedna z większych bitw partyzanckich z okupantem niemieckim w Małopolsce.

Rejon Mogielicy, najwyższego szczytu Beskidu Wyspowego, w czasie okupacji niemieckiej był obszarem działania kilku oddziałów AK.

Na granicy Beskidu Wyspowego i Gorców, w rejonie Kamienicy i Szczawy od września 1944 r. stacjonowały i stąd operowały oddziały 1 Pułku Strzelców Podhalańskich Armii Krajowej.

Położona w samym sercu Gorców, w głębokiej dolinie miejscowość Ochotnica Górna w drugiej połowie października 1944 r. była terenem "bitwy ochotnickiej".

Kurierzy Polskiego Państwa Podziemnego pokonywali granicę okupowanego kraju i Słowacji w różnych miejscach, m.in. w Tatrach, na Spiszu i Orawie oraz w Beskidzie Sądeckim.

Warunki naturalne Pogórza Ciężkowickiego i patriotycznie nastawiona ludność tych terenów stanowiły w czasie wojny dogodne zaplecze dla aktywnie działających na ziemi tarnowskiej oddziałów podziemia zbrojnego.

I batalion "Barbara" 16 Pułku Piechoty AK operował na Pogórzu Rożnowskim po wydostaniu się z niemieckiego okrążenia w Paśmie Brzanki.

Pogórze Ciężkowickie przez dwa jesienne miesiące 1944 r. było miejscem ożywionej działalności I batalionu "Barbara" 16 Pułku Piechoty AK.

Na terenach Pogórza Wielickiego operowały głównie oddziały partyzanckie wchodzące w skład 12 Pułku Piechoty AK Ziemi Wadowickiej.

Pasmo Polic to tereny pogranicza, trudno dostępne i silnie zalesione. Pod koniec okupacji niemieckiej dawały schronienie polskim i sowieckim oddziałom partyzanckim.