Legionista, generał brygady Wojska Polskiego, dowódca Kedywu - Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej, zastępca komendanta głównego AK. Człowiek niezłomny, wybitny żołnierz, bohater narodowy, najwyższy rangą polski wojskowy zamordowany z wyroku komunistycznego sądu.

Urodził się 20 marca 1895 r. w Krakowie. Patriotyczna atmosfera środowiska, w którym dorastał, zaprowadziła nastoletniego Fieldorfa do paramilitarnych oddziałów strzeleckich. W sierpniu 1914 r. został żołnierzem I Brygady Legionów Polskich, brał udział w blisko 30 bitwach i potyczkach.

Jako oficer Wojska Polskiego uczestniczył w latach 1919-1920 w wojnie z Rosją Sowiecką oraz bronił Polski w trakcie wojny obronnej 1939 r.

W lipcu 1940 r. został pierwszym emisariuszem Naczelnego Wodza i rządu RP na uchodźstwie. Podróż z Wielkiej Brytanii do okupowanego kraju trwała niemal dwa miesiące. Z przelotem samolotem nad Egiptem wiąże się jego konspiracyjny pseudonim "Nil", który obrał w styczniu 1943 r., gdy został komendantem Kedywu - Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej AK.

W 1944 r. tworzył struktury organizacji "NIE" przeznaczonej do walki o niepodległość po wejściu na polskie tereny Armii Czerwonej. We wrześniu 1944 r. został awansowany na stopień generała brygady, w listopadzie mianowany zastępcą komendanta głównego AK.

W marcu 1945 r. przypadkowo aresztowany przez NKWD pod konspiracyjnym nazwiskiem jako Walenty Gdanicki, nierozpoznany został wywieziony do łagrów w ZSRS.

Wrócił do Polski jesienią 1947 r. i zamieszkał w Łodzi. Ujawnił się, był inwigilowany, ponownie aresztowany w listopadzie 1950 r. Odmówił wszelkiej współpracy z komunistyczną władzą, zachował niezłomną postawę podczas śledztwa.

Oskarżony na podstawie fałszywych dowodów, w kwietniu 1952 r. został skazany na karę śmierci. Wyrok przez powieszenie wykonano 24 lutego 1953 r. w więzieniu mokotowskim. Miejsca pochówku do dziś nie udało się odnaleźć. Symboliczny grób gen. "Nila" znajduje się w kwaterze "Ł" Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.