Ur. 24 grudnia 1905 Husinka, zm. 16 września 1959 Warszawa.
2 września 1939 roku zmobilizowany do eskadry treningowej 1 pułku lotniczego.
18 września przekroczył granicę polsko-rumuńską. Został internowany w Rumunii. W listopadzie dotarł do Francji, gdzie został skierowany do bazy lotniczej Lyon Bron. Pełnił funkcję oficera oświatowego. Występował również w Teatrze Polskim w Paryżu.
Po upadku Francji przedostał się do Anglii, i otrzymał przydział do bazy lotniczej w Blackpool, gdzie pracował jako inspektor w Wydziale Oświaty. Prowadził teatr żołnierski "Lotnicza Czołówka Teatralna". Zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu w dywersji został zaprzysiężony 15 grudnia 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech.

Zrzut 16 na 17 kwietnia 1944 roku w ramach operacji "Weller 10" (zrzut na placówkę odbiorczą "Przycisk" koło Sochaczewa). Po aklimatyzacji w Warszawie otrzymał przydział do Wydziału Wojsk Lotniczych Oddziału III Operacyjnego Komendy Głównej Armii Krajowej na stanowisko zastępcy kierownika referatu informacyjno-wywiadowczego.
W momencie wybuchu powstania warszawskiego znajdował się na Ochocie. Po kilku dniach został ujęty przez własowców.
Uciekł z obozu w Pruszkowie i dotarł pod koniec września do Krakowa, gdzie wszedł powtórnie w skład Wydziału Lotnictwa KG AK, przyjmując stanowisko szefa referatu wywiadowczego. Zajmował się głównie podrabianiem dokumentów dla potrzeb konspiracji lotniczej.
Został aresztowany przez NKWD w Krakowie 1 lutego 1945 roku. Zwolniono go 8 września 1945 roku.
12 sierpnia 1946 roku opuścił Polskę wraz z żoną Heleną Bystrzanowską i zameldował się w dowództwie 1 Dywizji Pancernej. Po przybyciu do Londynu został zdemobilizowany. Był kierownikiem teatru objazdowego "Komedia" i prowadził własny sklep delikatesowy.
Powrócił do Polski w maju 1957 roku. W latach 1957–1959 był aktorem i wicedyrektorem Teatru Dramatycznego w Warszawie.