Urodził się Michał Tokarzewski-Karaszewicz

Urodził się 21 grudnia 1892 roku lub 5 stycznia 1893 roku we Lwowie. Fałszywa data urodzenia (druga) być może została wpisana do aktu urodzenia, by opóźnić o rok obowiązek szkolny i przede wszystkim pobór do wojska, co miało być w tamtym czasie częstą praktyką, w przypadku dzieci urodzonych końcem roku.

Dzieciństwo spędził w Drohobyczu, gdzie zdał maturę 18 czerwca 1911 roku. Dzień później został ciężko ranny podczas demonstracji towarzyszącym wyborom do parlamentu austriackiego. Latem 1911 roku Michał Tokarzewski wstąpił do Związku Walki Czynnej (ZWC). Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej M. Tokarzewski studiował na Wydziale Prawa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, w których używał pseudonimu „Karasiewicz/Karaszewicz”. Podczas walk pod Laskami-Anielinem w październiku 1914 r. został ranny. W 1917 r. odmówił złożenia przysięgi w tzw. kryzysie przysięgowym, za co został aresztowany i osadzony w więzieniu, a następnie wcielony do c.k. armii. W listopadzie 1918 r. M. Tokarzewski-Karaszewicz wstąpił do Wojska Polskiego w stopniu podpułkownika. Kierował odsieczą dla walczącego z Ukraińcami Lwowa, a następnie dowodził obroną miasta. W 1919 r. brał udział w wyprawie wileńskiej i zajęciu Wilna. W okresie wojny polsko-bolszewickiej jako dowódca I Brygady Rezerwowej walczył na Wołyniu.
W okresie międzywojennym zajmował wysokie stanowiska wojskowe, a w 1924 r. został awansowany do stopnia generała brygady. W życiu prywatnym związał się z Antoniną Julią z Kondziołłów-Kamecką, z którą miał córkę. W 1924 r. wstąpił do wileńskiej loży masońskiej, wystąpił z Kościoła katolickiego i od 1925 r. jako teozof wstąpił do katolickiego Kościoła Liberalnego, którego został kapłanem.
W momencie wybuchu II wojny światowej gen. M. Tokarzewski-Karaszewicz dowodził Grupą Operacyjną wchodzącą w skład Armii „Pomorze”. Uczestniczył w bitwie nad Bzurą. Po przedostaniu się do Warszawy 27 września był jednym z inicjatorów powstania Służby Zwycięstwu Polski (SZP), której został dowódcą. Po przemianowaniu SZP w Związek Walki Zbrojnej przez gen. Władysława Sikorskiego został komendantem Obszaru III – Lwów. W trakcie przekraczania granicy niemiecko-sowieckiej w marcu 1940 r. został aresztowany przez NKWD. Na mocy umowy Sikorski-Majski zwolniony, a następnie mianowany dowódcą 6 Dywizji Piechoty „Lwów”. Zastępca dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie od 1943 r. Od 1944 r. będąc w dyspozycji Ministerstwa Obrony Narodowej nie zajmował stanowisk dowódczych.
Michał Tokarzewski-Karaszewicz został odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari IV i V klasy, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Walecznych (czterokrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
Po wojnie pozostał na emigracji. Zmarł podczas kuracji leczniczych w Casablance 22 maja 1964 r.