Urodził się Aleksander Gieysztor ps. Borodzicz

Aleksander Gieysztor urodził się w Moskwie 17 lipca 1916 r., a jego ojciec był kolejarzem na kolei moskiewsko-kazańskiej. Rodzina Gieysztorów po podpisaniu pokoju ryskiego przeniosła się do Polski. W Warszawie młody Aleksander dostał się do elitarnego gimnazjum Ludwika Lorenza, co wpłynęło na jego późniejsze postawy. Szkoła bowiem nie tylko zapewniała wysoki poziom nauczania, a także kładła nacisk na wychowanie uczniów w atmosferze tolerancji, a jej uczniowie byli przedstawicielami różnych narodów oraz wyznań. Przed wojną ukończył ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim.

Podczas kampanii obronnej w 1939 r. służył jako plutonowy. Walczył w bitwie pod Iłżą, a następnie na Lubelszczyźnie. Będąc rannym dostał się do sowieckiej niewoli, z której udało mu się wydostać. Po powrocie do Warszawy rozpoczął działalność w konspiracji, do której zaprosił go jego profesor z czasów studiów – Tadeusz Manteuffel. W 1942 r. obronił pracę doktorską, prowadził również zajęcia edukacyjne dla żołnierzy Batalionów Chłopskich. Służył w Biurze Informacji i Propagandy KG AK, będąc w trakcie powstania warszawskiego sekretarzem Jana Rzepeckiego. Po upadku powstania trafił m.in. do obozu jenieckiego Grossborn. Do stolicy powrócił w maju 1945 r. W komunistycznej rzeczywistości Aleksander Gieysztor kontynuował działalność konspiracyjną w Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj, a następnie w Zrzeszeniu „WiN”. W kolejnych latach poświęcił się działalności naukowej z dziedziny mediewistyki. Na szczęście dla niego i podobnych mu naukowców średniowiecze nie stało w polu zainteresowań władz komunistycznych, a badania naukowe dotyczące tego obszaru badawczego nie były, tak jak inne, przesiąknięte propagandą i treściami ideologicznymi.

Profesor Gieysztor zmarł w 1999 r. Został odznaczony Orderem Orła Białego, Orderem Wojennym Virtuti Militari, trzykrotnie Orderem Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz licznymi odznaczeniami zagranicznymi.