Klęska Niemców pod Stalingradem

2 lutego 1943 roku 6 Armia Wehrmachtu skapitulowała pod Stalingradem.

Rozpoczęty 22 czerwca 1941 roku atak Niemiec na Związek Sowiecki miał udowodnić potęgę III Rzeszy i doprowadzić do błyskawicznego rozwiązania na korzyść strony niemieckiej. W ramach frontu wchodniego, od sierpnia 1942 roku trwały działania w okolicy Stalingradu – ważnego ośrodka przemysłowego, którego zdobycie miało zapewnić Niemcom dalsze prowadzenie wojny na Wschodzie. Zadanie bezpośredniego podjęcia szturmu na Stalingrad zostało powierzone 6 Armii pod dowództwem gen. Friedricha von Paulusa, wspomaganej przez armie sojusznicze.

Założenie szybkiego zwycięstwa okazało się zgubne dla strony niemieckiej – żołnierze nie byli odpowiednio przygotowani na trudne warunki, panujące na terenie Związku Sowieckiego. Głód, mróz i choroby dały się silnie we znaki walczącym, dziesiątkując oddziały niemieckie. Tym samym wobec siły Armii Czerwonej, Niemcy znaleźli się na przegranej pozycji. Dnia 2 lutego ustały ostatecznie działania zbrojne w rejonie Stalingradu, a decyzję o kapitulacji podjął samowolnie gen. Paulus.