Akcja „T4”

Jedną z metod polityki prowadzonej przez niemieckich okupantów był wszechobecny terror. W gronie osób narażonych na szczególne zagrożenie znalazły się m.in. osoby z problemami psychicznymi. Od 1939 roku III Rzesza realizowała akcję „T4”, której celem było wyeliminowanie tych jednostek, które według nazistowskiej doktryny, nie były wartościowe dla społeczeństwa. Te prześladowanie swoim zasięgiem objęły także obszar okupowanej Polski.

13 marca 1940 roku Niemcy rozpoczęli mordowanie pacjentów Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Kochanówce k. Łodzi. W lutym 1940 r. komisja wojskowa z członkiem SS Herbertem Grohmannem na czele, nakazała rozpoczęcie „ewakuacji” wszystkich chorych pochodzenia nieniemieckiego. Wszystkich zgromadzonych wywieziono do lasów zlokalizowanych w okolicach Zgierza, a następnie dokonano ich egzekucji w ruchomej komorze gazowej przez zaczadzenie spalinami. Była to pierwsza z tego typu „ewakuacji”. Łącznie zginęło w nich prawie 700 osób.

 

fot. Pomnik ku czci ofiar akcji „T4” w Berlinie, źródło: domena publiczna