Muzeum Armii Krajowej

Mimo, iż Polska od początku walczyła przeciwko Niemcom, a jej armia była czwartą co do wielkości siłą walczącą z III Rzeszą, II wojnę światową przegrała. Polska utraciła niepodległość oraz województwa wschodnie na rzecz Związku Sowieckiego. Utrata ziem wschodnich wraz z Wilnem i Lwowem była równoznaczna z zagładą polskiego społeczeństwa kresowego i jego kultury. Nie mogły temu wynagrodzić uzyskane ziemie na zachodzie.

Niestety, trudno dokładnie określić wielkość strat osobowych. Szacuje się, iż liczba ofiar niemieckiej okupacji wyniosła do 5,5 mln obywateli RP (w tym ponad 2,8 mln Żydów). W wyniku prześladowań sowieckich życie straciło ok. 150 tys. osób, natomiast Ukraińcy zamordowali w województwach południowo-wschodnich RP prawie 100 tys. Polaków. Straty wyniosły więc 15% przedwojennej ludności Polski i był to odsetek najwyższy wśród państw okupowanych przez Niemcy (ZSRS - 12,4%, Holandia - 2,4%, Francja - 1,2%).

W największym stopniu straty dotknęły polskie elity, a symbolami ich zagłady pozostają Palmiry i Katyń. Zginęło 58% adwokatów, 38% lekarzy, 28% profesorów i pracowników wyższych uczelni. Zniszczona została większość najważniejszych ośrodków politycznych, kulturalnych i uniwersyteckich, np. Warszawa w 75%, a Poznań - 45%.

Ogromne straty poniosła gospodarka. Z 21 tys. zakładów przemysłowych zniszczonych zostało ok. 62%. Wskutek zniszczenia wielu gospodarstw chłopskich oraz zmniejszenia się o niemal połowę liczby koni, bydła i trzody chlewnej zmniejszył się potencjał wytwórczy rolnictwa.

Z wojny Polska wychodziła zatem wyniszczona i zdradzona przez swoich aliantów.

opracował: Przemysław Wywiał

Wpis z działu słownik

Straty Polski w II wojnie światowej

Relacje