20 kwietnia 1940 roku rozkazem komendanta ZWZ płk. Stefana Roweckiego "Grota" w Związku Walki Zbrojnej powołano "Związek Odwetu", oddzielną strukturę organizacyjną, której celem było prowadzenie działalności sabotażowo-dywersyjnej. Pojawienie się tej organizacji było konsekwencją krzepnięcia podziemnej armii, jak również spodziewaną koniecznością koordynacji akcji tego typu, szczególnie w obliczu perspektywy otwarcia nowego frontu na zachodzie Europy.

Wydzielenie oddzielnego pionu zadaniowego do prowadzenia bieżącej działalności sabotażowej i dywersyjnej oraz bojowej miało na celu zapewnienie jak najdalej idącego bezpieczeństwa dla jej żołnierzy. Zorganizowano nie tylko osobną sieć łączności, ale także logistykę, choćby w postaci magazynów broni i innych środków bojowych. Wydzielone Struktury Związku Odwetu istniały w zasadzie na każdym szczeblu organizacyjnym ZWZ-AK, począwszy od Komendy Głównej.

Do głównych celów tej struktury zaliczyć należy na przykład operacje przeciwko liniom komunikacyjnym oraz produkcji przemysłowej na potrzeby wojska niemieckiego, na ziemiach okupowanych. Związek Odwetu przeprowadzał także działania poza ziemiami polskimi, na przykład na terenie III Rzeszy.

Pierwszym komendantem Związku Odwetu został major Franciszek Niepokólczycki "Teodor" - saper - co dobitnie wskazywało na profil działalności tej struktury. Związek Odwetu jesienią 1942 roku stał się częścią jeszcze szerszej organizacji - Kierownictwa Dywersji.