Generał Komorowski po kapitulacji zamierzał udać się do niewoli w myśl umowy kapitulacyjnej, pomimo, że do ucieczki namawiało go wiele osób, w tym Prezydent Rzeczypospolitej. Uważając, że kapitulacja Warszawy nie może być kapitulacją całego ruchu podziemnego, gen. Komorowski mianował 1 października 1944 gen. Okulickiego komendantem głównym AK. Okulicki dobrał sobie małą grupę oficerów, z którymi miał wyjść z Warszawy wraz z ludnością cywilną. 3 października 1944 roku o swojej decyzji mianowania komendantem głównym AK "Niedźwiadka" - "Bór" poinformował drogą radiową Okręgi AK. Jednak władze w Londynie zwlekały z zatwierdzeniem tej decyzji. Uczyniły to 3 listopada, gdy prezydent Raczkiewicz uznał Okulickiego pełniącym obowiązki komendanta głównego AK do czasu mianowania przez prezydenta nowego komendanta głównego (bez prawa odwoływania i powoływania komendantów okręgów). Dopiero 21 grudnia 1944 prezydent Władysław Raczkiewicz na wniosek nowego premiera Tomasza Arciszewskiego, mianował generała Okulickiego komendantem głównym AK na obszar obu okupacji, nadal jednak z ograniczonymi w stosunku do "Bora" kompetencjami, przeciwko czemu Okulicki protestował.