Miejsce powstania: Syłgudyszki, Dźwińsk
Kraj: Polska, Łotwa
Wysokość w cm: 93,0
Szerokość w cm: 10,7
Osoba odp. za informację: Piotr Rychlik

Janina bardzo tęskni za Emilem, porównuje się do opuszczonego dziecka i wspomina sytuację z dzieciństwa, gdy zawsze płakała po wyjściu mamy z domu. Powstrzymuje się przed wyjazdem do Święcian, gdzie mogłaby być bliżej Emila. Opowiada o tajemniczej przepowiedni "doktorki", która wróżyła Jurkowi z dłoni, jej również i nie chciała powiedzieć dokładnie co zobaczyła - bardzo się tym martwi i obawia, że to zły znak. Zapewnia o swojej tęsknocie i uczuciach. Janina pisze ten list w Syłgudyszkach, 90 km na pn-wsch od Wilna. W tym czasie Emil służył w 1 Pułku Piechoty Legionów, wchodzącym w skład polsko-łotewskich sił przygotowujących się do ataku na zajęty przez Armię Czerwoną Dźwińsk (Dynenburg). Emil zapewnia o swoich gorących uczuciach do Janiny. Informuje ją, że niedługo ma wyjechać z Dźwińska na urlop do Wilna, a potem do Krakowa. Zapewnia, że również bardzo tęskni i wkrótce się spotkają. Prosi, by nie przejmowała się wspomnianą w swoim liście przepowiednią, bo to "blaga". Zapewnia powtórnie o swojej miłości i wyraża nadzieję, że Janina żywi takie same uczucia. Emil pisał swój list 16.01.1920, już po zakończeniu walk o Dźwińsk (3.01.1920). Najwyraźniej brakowało mu papieru, gdyż napisał go na odwrocie listu od Janiny. Listy są napisane odręcznie po obu stronach długiego (ponad 90 cm) paska papieru, ołówkiem chemicznym.