Urodził się 24 X 1894 r. w Niegardowie w koło Proszowic. Od 1906 r. uczył się w szkole handlowej w Sosnowcu, gdzie zdał maturę w 1914 r. Od 1910 r. należał do organizacji młodzieży niepodległościowej "Promień", w 1911 r. wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich. W 1913 r. został komendantem Związku Strzeleckiego w Sosnowcu, odbył kurs młodszych dowódców ZS w Stróży i został przyjęty do Związku Walki Czynnej.

Od VIII 1914 r. służył w batalionie zapasowym Strzelców J. Piłsudskiego, a od X był dowódcą plutonu 9 kompanii w 3 baonie 3 pułku piechoty II Brygady Legionów Polskich i walczył na froncie karpackim; w IV 1916 r. został mianowany podporucznikiem. 21 VI 1916 r. został ranny nad Styrem. W 1917 r. ukończył kurs oficerski w Zambrowie i został dowódcą kompanii 2 pp LP. Od VII do IX leczył się w szpitalu i odmówił przysięgi w tzw. kryzysie przysięgowym, mimo to potem krótko dowodził kompanią i znów powrócił do szpitala. W V 1918 r. został aresztowany i internowany przez Austriaków, a po zwolnieniu od X 1918 r. służył w Ostrowi Mazowieckiej szkoląc podoficerów Polskiej Siły Zbrojnej.

W XI 1918 r. został dowódcą kompanii w 3 pp, w II 1919 r. przemianowanym na 9 pp Legionów i wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej; awansując na kapitana. Od IX dowodził 3 batalionem 9 pp Leg. walczył w wojnie polsko-bolszewickiej na Łotwie, nad Berezyną, w Bitwie Warszawskiej; awansując na majora. Od 1 IX 1920 do III 1921 r. dowodził baonem 7 pp Leg. walcząc o Brześć i w bitwie nad Niemnem.

W VI 1921 ukończył kurs dowódców baonów w Warszawie, po czym dowodził baonem w 11 pp w Będzinie. W XI 1924 r. awansował na podpułkownika i został zastępcą dowódcy 10 pp w Łowiczu. Od 1928 r. był zastępcą dowódcy 25 pp w Piotrkowie. W XI 1929 r został dowódcą 13 pp w Pułtusku; awansując w 1932 r. na pułkownika. Po czym od XI 1935 do VIII 1939 r. dowodził piechotą dywizyjną 10 Dywizji Piechoty w Łodzi. Następnie dowodził Oddziałem Wydzielonym 10 DP, obsadzającym granicę miedzy Wieruszowem a Kępnem.

W kampanii 1939 r. walczył w składzie Armii "Łódź" od 1 IX, 12 IX na czele OW dowodził kontrnatarciem pod Górą Kalwarią, wycofał się nad Bug pod Włodawą i z końcem IX rozwiązał OW. Przedostał się na Węgry, gdzie został internowany.

W V 1941 r. uciekł z obozu i dotarł do Budapesztu. Tu związał się z Obozem Polski Walczącej, w którym współorganizował łączność z krajem i przerzuty oficerów do Polski m.in. marszałka E. Śmigłego-Rydza. W X powrócił do kraju i pod koniec 1941 r. wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Od 1942 do V 1944 r. był inspektorem Komendy Gł. Armii Krajowej na Okręg Kielce-Radom, po czym został jego komendantem. W VIII 1944 r. stanął na czele Kieleckiego Korpusu AK i po jego koncentracji, zamierzał początkowo iść z odsieczą Warszawie, co jednak nie doszło do skutku. W X 1944 r. wydał rozkaz wszystkim oddziałom Korpusu przejścia do konspiracji.

Po rozwiązaniu AK dowodził okręgiem w stanie likwidacji, a do VI 1945 r. Okręgiem Kielce-Radom Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj. W końcu VII został aresztowany, uwięziony podpisał apel o wyjście z konspiracji, po czym pracował w Komisji Likwidacyjnej byłej AK. We IX 1945 r. nawiązał kontakt z Zarządem Gł. Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość". 24 VII 1946 r. został ponownie aresztowany i 9 VI 1947 r. skazany na 3,5 roku więzienia. W I 1950 r. zwolniono go na mocy amnestii, lecz od XII 1950 do XII 1951 r. ponownie był uwięziony i torturowany w śledztwie.

Po uwolnieniu pracował w Zjednoczonych Zespołach Gospodarczych "Inco". W latach 50. i 60. był inwigilowany. W 1962 r. został na krótko aresztowany. Po 1956 r. do śmierci był aktywny w ruchu kombatanckim legionistów i żołnierzy AK.

Zmarł 4 V 1982 r. w Warszawie i spoczął na Powązkach.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari III, IV i V klasy, Krzyżem Niepodległości, Orderem Polonia Restituta IV klasy, siedmiokrotnie Krzyżem Walecznych.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
W. Borzobohaty, "Jodła", Warszawa 1988;
M. Ney-Krwawicz, Komenda Główna Armii Krajowej 1939-1945, Warszawa 1990;
T. Łaszczewski, Zientarski Jan [w:] Małopolski słownik biograficzny uczestników działań niepodległościowych 1939-1956, t. 3, Kraków 1998.