Urodził się 9 XI 1904 r. w Warszawie. W 1922 r. zdał maturę w gimnazjum im. S. Batorego w Lublinie, gdzie też ukończył szkołę muzyczną im. St. Moniuszki i rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1923 r. wstąpił do nowicjatu oo. Jezuitów w Starej Wsi koło Brzozowa. Studiując filozofię w Nowym Sączu w 1925 r. złożył pierwsze śluby. Od VI 1928 r. był nauczycielem w jezuickim gimnazjum w Wilnie, studiując w miejscowym Konserwatorium Muzycznym. W latach 1932-1935 odbył studia teologiczne w Kolegium Bobolanum w Lublinie, po których przyjął święcenia kapłańskie. Potem do 1939 r. był nauczycielem gimnazjalnym i kierownikiem małego seminarium w Wilnie. W Lublinie i Wilnie prowadził drużyny harcerskie, w 1937 r. został harcmistrzem.

Kampania 1939 r. zastała go we Lwowie, gdzie niósł pomoc rannym, a po kapitulacji usiłował przedostać się na Węgry i został aresztowany przez Sowietów. W XI 1939 r. zezwolono mu na przejście pod okupacje niemiecką. 2 II 1941 r. w Warszawie złożył śluby zakonne. Tu włączył się w działalność Polskiego Państwa Podziemnego, był kapelanem wielu grup Szarych Szeregów i odbierał przysięgi żołnierzy Armii Krajowej. W Powstaniu Warszawskim był kapelanem Komendy Gł. AK oraz batalionów "Wigry" i "Gustaw". 2 IX nie opuścił Starówki i pozostał z rannymi w szpitalu. Zbiegł z kolumny idących do niemieckiego obozy i przez miesiąc ukrywał się w ruinach Mariensztatu.

Po Powstaniu był duszpasterzem w podwarszawskich parafiach. Od 1945 r. był duszpasterzem akademickim w Łodzi, gdzie 21 I 1950 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Po śledztwie połączonym z torturami, został skazany na karę 12 lat więzienia, którą odbywał na Mokotowie i we Wronkach*. 20 IX 1956 r. został zwolniony na mocy amnestii.

Od 1957 r. był duszpasterzem akademickim i inteligencji katolickiej w Łodzi i Lublinie. Od 1963 do 1973 r. pracował w sekcji polskiej Radia Watykańskiego, a od 1967 r. był jej kierownikiem. Zreorganizował Muzeum Kopernika w Rzymie.

Zmarł 9 III 1974 w Łodzi.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami; pośmiertnie Orderem Polonia Restituta III klasy (2009).

Piotr M. Boroń

Literatura
St. Rostworowski, Monografia rodziny Rostworowskich. Lata 1386-2012. Tacy byli i są. Warszawa 2013;
Pomagał w sercach odnajdować Boga. Sto i więcej wspomnień świadków życia ojca Tomasza Rostworowskiego, Lublin 2010.

**********

* Do klasyki czarnego humoru politycznego przeszedł jego utwór słowno-muzyczny: Ojciec Gaudenty uczył w kościele, / Jak ważną sprawą mieć w życiu cele. / I posłuchali ojca uczniowie. / Każdy ma celę na Mokotowie.