Urodził się 13 VIII 1915 r. w Chicago. W 1922 r. został repatriowany z rodziną do Torunia, gdzie w 1935 r. zdał maturę w Gimnazjum im. M. Kopernika. Do 1939 r. odbył 3 lata studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego w Warszawie, ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie i odbył staż w 8 dywizjonie art. plot. w Toruniu.

W kampanii 1939 r. jako podchorąży służył w 15 baterii art. plot. 15 Dywizji Piechoty w Armii "Pomorze". Walczył m.in. w obronie Bydgoszczy, w bitwie nad Bzurą i w obronie Warszawy. Po kilku dniach zbiegł z niewoli niemieckiej i był kurierem Służby Zwycięstwu Polski na trasie Polska - Węgry, po kilku kursach został tam internowany.

Po ucieczce, przedostał się do Francji, gdzie służył w 10 Brygadzie Kawalerii Pancernej. W jej składzie walczył w kampanii francuskiej 1940 r. od Marny po Dijon. Z Francji przedostał się przez Maroko i Gibraltar do Wielkiej Brytanii, gdzie dalej służył w 10 BKP, a do IX 1941 r. w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej i awansował na podporucznika.

1/2 X 1942 r. jako cichociemny został zrzucony do kraju, z przydziałem do Związku Odwetu, następnie Kierownictwa Dywersji Okręgu Kielce Armii Krajowej, jako inspektor dywersji Obwodu Końskie od I 1943 r. Od wiosny objął dowództwo oddziału partyzanckiego "Wilka", w V 1943 r. wchodząc w skład Zgrupowań Partyzanckich "Ponury" AK. W VII stanął na czele II Zgrupowania. Zorganizował i przeprowadził liczne akcje bojowe, z których największą było opanowanie miasta powiatowego Końskie 31 VIII / 1 IX 1943 r.

Poległ 13/14 X 1943 r. w Wielkiej Wsi i został pochowany w polu wraz z czworgiem żołnierzy, niebawem przeniesiono ich na leśny cmentarz partyzancki, zaś w 1946 r. na cmentarz w Końskich.

Pośmiertnie został awansowany na majora.

Był odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych i pośmiertnie Orderem Virtuti Militari V klasy (1944).

Piotr M. Boroń

Literatura
C. Chlebowski, Cztery z tysiąca, Warszawa 1983; J. Tucholski, Cichociemni, Warszawa 1985