Urodził się 12 X 1895 r. w Ałatyrze koło Symbirska (Uljanowsk w Rosji). Od 1906 r. uczęszczał do Instytutu Mikołaja I w Gatczynie pod Petersburgiem, zdając maturę w 1914 r. Po czym rozpoczął studia w Instucie Politechnicznym w Warszawie.Od V 1915 r. służył w armii rosyjskiej w Siergiejewskiej Szkole Artylerii w Odessie, a po jej ukończeniu w VI 1916 r. na froncie białoruskim, dowodząc działonem art. ciężkiej; w IV 1917 r. awansował na podporucznika. Od III służył w I Korpusie Polskim na Wschodzie do jego rozwiązania w V 1918 r.

Po powrocie do Polski w II 1919 r. odbył kurs w Rembertowie i od III walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 3 pułku artylerii ciężkiej (przemianowanym niebawem na 1 pac Legionów) jako dowódca plutonu a w końcu baterii; w XII awansując na porucznika. Wziął udział w tzw. wyprawie kijowskiej od IV do VI 1920 r., a we IX odznaczył się w walkach na Wołyniu.

Po wojnie przydzielono go do 3 pac w Wilnie, po kolejnych kursach w V 1923 r. awansując na kapitana. Od V do VIII 1927 r. dowodził baterią w 14 dywizjonie art. konnej w Białymstoku, po czym powrócił do 3 pac, by od XI 1927 r. dowodzić szkołą podoficerską, a od I 1928 r. - po awansie na majora - służył jako II oficer sztabu art. Dowództwa Obszaru Warownego Wilno. Przeniesiony do Przemyśla w X 1929 r. był m.in. pełniącym obowiązki zastępcy dowódcy 10 pac. W 1935 r. został zastępcą dowódcy 27 pułku art. lekkiej we Włodzimierzu; awansując na podpułkownika. Od V 1936 r. dowodził 13 dywizjonem art. konnej w Brodach.

W V 1939 r. objął dowództwo 26 pal w Skierniewicach.

W kampanii 1939 r. walczył na czele swego pułku wraz z 26 Dywizją Piechoty w składzie Armii "Poznań" m.in. nad Notecią, a później w Armii "Pomorze" w bitwie nad Bzurą, gdzie został ranny.

Po czym leczył się w Łodzi i Warszawie. Pod koniec 1939 r. przystąpił do Służby Zwycięstwu Polski.

Od 1940 do 1942 r. służył w Komendzie Rezerw Krajowych Komendy Gł. Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej jako delegat-pełnomocnik do spraw scaleniowych. W IV 1941 r. został komendantem gł. Polskiej Organizacji Zbrojnej, którą w VIII 1942 r. scalił z AK. W XI 1942 r. został komendantem Podokręgu Wschód Obszaru Warszawskiego AK. W XI 1943 r. awansował na pułkownika.

24 VII 1944 r. został dowódcą odtwarzanej 8 DP AK i pokierował akcją "Burza" w swoim podokręgu. 30 VII wziął udział w bitwie o Radzymin współdziałając z Armią Czerwoną, po czym ujawnił się przed dowódcami sowieckimi wraz z dowódcą 32 pułku piechoty AK i przedstawicielami administracji cywilnej. Walczył jeszcze w okolicy Tłuszcza, Radzymina i Wołomina.

6 VIII 1944 r. w Niedziałce został aresztowany przez Sowietów wraz z grupą podkomendnych i uwięziony w Lublinie.

Następnie wywieziono go na zesłanie do łagrów w ZSRR, z którego powrócił w XI 1947 r.

Pracował w Spółdzielni Architektów "Ład" w Warszawie.

Zmarł 15 VIII 1964 r. po wypadku samochodowym w Warszawie i spoczął na Powązkach.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari IV i V klasy, pięciokrotnie Krzyżem Walecznych.

Piotr M. Boroń

Literatura:
A.K. Kunert, Suszczyński Hieronim [w:] Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, t. 2, Warszawa 1987;
M. Ney-Krwawicz, Komenda Główna Armii Krajowej 1939-1945, Warszawa 1990;
Armia Krajowa. Rozwój organizacyjny, pod red. K. Komorowskiego, Warszawa 1996;
M. Gettem, Suszczyński Hieronim [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XLVI/1 z. 188, Warszawa 2009.