Urodził się 18 I 1888 r. w Byszowie koło Sokala. Uczył się od 1901 r. w III Gimnazjum we Lwowie i tam zdał maturę w 1909 r. Po czym do 1914 r. studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim, które ukończył zdając egzaminy państwowe. W czasie studiów pracował jako praktykant w magistracie Lwowa. Od 1912 r. wchodził w skład władz Drużyn Bartoszowych.

W V 1914 r. w Kołomyi rozpoczął sędziowską pracę przygotowawczą, a od X 1916 r. praktykował jako sędzia w Przemyślu i po złożeniu w VI 1917 r. ostatnich egzaminów sędziowskich pracował w prokuratorii w Przemyślu.

Od VII 1919 r. był sędzią zapasowym w Buczaczu. W czasie wojny polsko-ukraińskiej od X 1919 do początku 1920 r. był tam komendantem Miejskiej Straży Obywatelskiej. Od III do XI 1920 r. pracował w Sądzie Okręgowym we Lwowie, po czym wrócił do Sądu Powiatowego w Buczaczu. Od IV 1921 r. pracował kolejno w Sądzie Powiatowym w Poznaniu, w prokuraturze w Grudziądzu i w Sądzie Grodzkim w Środzie, a od IV 1922 r. był sędzią w Sądzie Grodzkim w Królewskiej Hucie.

Tam zbliżył się politycznie do Narodowej Partii Robotniczej, z poparciem której został wybrany na drugiego burmistrza (zastępcę) i rozpoczął sprawowanie urzędu w VII 1925 r., a w XII 1925 r. został burmistrzem Królewskiej Huty, pół roku później zatwierdzonym przez Radę Ministrów na 12 lat.

W V 1934 r. dokonał przyłączenia do Królewskiej Huty gmin Chorzów i Nowe Hajduki, zmieniając nazwę miasta na Chorzów. Jesienią złożył rezygnację z urzędu i od I 1935 r. przeszedł na emeryturę. Do wojny jednak prowadził w Chorzowie kancelarię adwokacką.

We IX 1939 r. wraz z rodziną wyjechał pod Miechów, skąd w X powrócił do Chorzowa. Był brutalnie szykanowany przez Niemców, a w V 1940 r. aresztowany i więziony w kolejnych obozach koncentracyjnych: Dachau, Sachsenhausen, Oranienburg, Hamburg-Neuengamme i Dachau.

Po zwolnieniu w X 1941 r. zamieszkał w Częstochowie i pracował jako urzędnik w Wodociągach Miejskich.

Podjął współpracę z Okręgową Delegaturą Rządu na Śląsk, w której był naczelnikiem Wydziału Administracyjnego, wchodził w skład Cywilnego Sądu Specjalnego, a od 7 VI 1944 r. pełnił obowiązki Okręgowego Delegata Rządu.

W końcu I 1945 r. powrócił do Chorzowa. Pod nazwiskiem Szpaltowski był od III prezydentem Gliwic a od V także starostą grodzkim, z obu tych funkcji złożył rezygnację w X 1945 r.

W I 1946 r. zaangażował się w odtwarzanie Stronnictwa Pracy w Chorzowie.

Od IX 1947 r. był radcą prawnym Bytomskiego Zjednoczenia Węglowego w kopalni "Barbara-Chorzów", a po przejściu na emeryturę w 1953 r. pracował w zespole adwokackim w Chorzowie.

Zmarł 2 I 1958 r. w Chorzowie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym Św. Jadwigi.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
D. Sieradzka, Spaltenstein (Szpaltowski) Wincenty [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XLI/1 z. 168, Warszawa 2002;
W. Grabowski, Polska tajna administracja cywilna 1940-1945, Warszawa 2003.