Urodził się 12 X 1895 r. w Warszawie. Uczył się w warszawskich gimnazjach T. Sierzputowskiego i W. Górskiego, gdzie w 1914 r. zdał maturę. W czasie nauki należał do skautingu i Związku Młodzieży Niepodległościowej.

W VIII 1915 r. wraz z batalionem warszawskim Polskiej Organizacji Wojskowej wstąpił do 5 pułku piechoty Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym w VII 1917 r. został internowany w Szczypiornie. Tuż po zwolnieniu, w IV 1918 r. został komendantem obwodu Tomaszów Lubelski POW, następnie służył jako adiutant komendy powiatu.

Od XI 1918 r. był dowódcą pluton w grupie majora Wacława Wieczorkiewicza, a od XII w 23 pp, z którymi wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej i w III 1919 r. został ciężko ranny pod Włodzimierzem. Został zweryfikowany jako kapitan. W wojnie polsko-bolszewickiej od XI 1919 r. był dowódcą kompanii 23 pp, a od I 1920 r. oficerem sztabu 3 Dywizji Piechoty Legionów.

Od VI 1921 r. był szefem oddziału informacyjno-operacyjnego 3 DPLeg. w Zamościu, następnie służył w 35 pp w Łukowie, a od IX 1922 r. w 44 pp w Równem. Od 1923 r. studiował w Wyższej Szkole Wojennej, a po jej ukończeniu od X 1925 r. służył w Dowództwie Okręgu Korpusu nr III w Grodnie, kierując referatem wyszkolenia.

Po awansie na majora, w XI 1927 r. został szefem sztabu 27 DP w Kowlu. Od 1930 r. kierował wydziałem w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, a w VIII 1931 r. został dowódcą baonu w 75 pp w Królewskiej Hucie. Od IX 1933 r. był dyrektorem nauk w Szkole dla Podoficerów w Bydgoszczy, a w XII 1934 r. powrócił do DOK III Grodno, gdzie szefował Samodzielnemu Wydziałowi Bezpieczeństwa Wojska. Po awansie na podpułkownika, od 1938 do I 1939 r. był zastępcą dowódcy 48 pp w Stanisławowie.

Po czym przeszedł do rezerwy i był dyrektorem Biura Prasy i Propagandy Polskiego Radia.

W kampanii 1939 r. był szefem sztabu 35 DP Rez. i od 9 IX walczył w obronie Lwowa.

Po kapitulacji zbiegł z sowieckiej niewoli i po próbie przejścia na Węgry w X powrócił do Lwowa, gdzie od XII był dowódcą wojewódzkim Służby Zwycięstwu Polski, a od I do III 1940 r. pełnił obowiązki komendanta Obszaru i Okręgu Lwowskiego Związku Walki Zbrojnej - 2. W IV 1940 r. przeszedł ze ZWZ-2 do konspiracji piłsudczykowskiej i był dowódcą organizacji Wierni Polsce we Lwowie. Od wiosny do VII 1941 r. p.o. komendanta ZWZ na okupację sowiecką i awansował na pułkownika. Od IX 1942 r. był członkiem prezydium zarządu Konwentu Organizacji Niepodległościowych. Jako szef i organizator KON we Lwowie, w 1943 r. podporządkował mu pozostałości po aresztowaniach Wiernych Polsce. Nie podlegając dowództwu Armii Krajowej nie wziął udziału w akcji "Burza".

Jesienią 1944 r. przedostał się do Lublina, gdzie komendant Okręgu AK zlecił mu organizację "Lwowskiego Rejonu". Po fali aresztowań we Lwowie, w II 1945 r. wraz ze współpracownikami przeniósł działalność antykomunistyczną KON do Krakowa, gdzie wydawał "Wolność i Prawdę".

W VIII został aresztowany w Krakowie pod fałszywym nazwiskiem i skazany na 6 lat więzienia. 5 X 1946 r. został zwolniony na mocy amnestii, po czym mieszkał we Wrocławiu, gdzie pracował do emerytury w 1967 r.

Od lat 60. działał w środowiskach kombatanckich niezależnych od władz komunistycznych. W 1981 r. został przewodniczącym Koła Legionistów przy Zarządzie Regionu "Solidarności". Od XII 1981 r. był czynny w konspiracji "Solidarności" i Solidarności Walczącej. W 1986 r. jako Jan Falęcki opublikował w drugim obiegu książkę "Tak było. Wspominki z lat okupacji".

Zmarł 13 XI 1986 r. we Wrocławiu i spoczął na cmentarzu Osobowickim.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
G. Mazur i J. Węgierski, Sokołowski (Trzaska-Sokołowski) Jan [w:] Konspiracja lwowska 1939-1944. Słownik biograficzny, Katowice 1997;
G. Mazur i J. Węgierski, Sokołowski Jan [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XL/1 z. 164, Warszawa 2000;
W. Grabowski, Polska tajna administracja cywilna 1940-1945, Warszawa 2003;
M. Gałęzowski, Konspiracja piłsudczyków w kraju w latach 1939-1947, "Biuletyn IPN" 5/6, 2008.