Urodził się 27 VII 1882 r. w Sośnicy pod Gliwicami. W 1896 r. ukończył szkołę podstawową w Gliwicach-Szobiszowicach. Po czym, terminując do 1899 r. w firmie Głombiców w Gliwicach, budującej maszyny i młyny, nauczył się ślusarstwa oraz tokarstwa, a do 1902 r. pracował w gliwickich zakładach metalowych Huldschinskich.

Od 1902 r. działał w Oddziale Hutników i Metalowców Zjednoczenia Zawodowego Polskiego. W 1903 r. został członkiem tajnej organizacji "Eleusis", za co dwa lata późnej, w czasie odbywania służby w armii nienieckiej w Krośnie Odrzańskim, został skazany na miesiąc więzienia.

W 1905 r. powrócił do Gliwic, gdzie budował warsztaty kolejowe. W 1907 r. wstąpił do Towarzystwa "Sokół" i był w latach 1907-1920 r. członkiem gliwickiego Banku Ludowego, a od 1912 r. zasiadał w jego Radzie Nadzorczej.

Od 1914 r. służył w wojsku niemieckim na froncie zachodnim, gdzie w 1917 r. został ranny i powrócił do Gliwic. W należał od XI 1918 r. do tajnej Władzy Górnego Śląska, a XII był delegatem ze Śląska do Naczelnej Rady Ludowej Zaboru Pruskiego.

Wziął aktywny udział w akcji plebiscytowej latach 1920-1921 na Górnym Śląsku. Współorganizował polski strajk powszechny w przededniu III Powstania Śląskiego. A podczas niego, w Gliwicach wspierał walczących i ich rodziny. W 1921 r. wchodził w skład NRL Górnego Śląska.

Od 1920 do 1926 r. był prezesem Związku Metalowców ZZP. W latach 1920-1937 działał w Narodowej Partii Robotniczej, pełniąc w niej na Górnym Śląsku funkcje kierownicze. W 1922 r. wszedł w skład Tymczasowej Rady Wojewódzkiej Województwa Śląskiego i również z listy NPR został wybrany do Sejmu Śląskiego piastując mandat od 1922 do 1935 r.

Jako działacza spółdzielczego w 1925 r. wybrano go do zarządu Spółdzielni Spożywców w Katowicach, a rok później do Rady Nadzorczej Związku Spółdzielni "Społem" w Warszawie. W 1926 r. został dyrektorem drukarni "Głosu Porannego w Katowicach, a od 1930 r. Drukarni Narodowej w Królewskiej Hucie (od 1934 r. Chorzów). Po zjednoczeniu Chrześcijańskiej Demokracji z NPR w X 1937 r. został wiceprzewodniczącym Stronnictwa Pracy.

Od początku okupacji działał w konspiracji cywilnej na Śląsku. Zapewne już przed IX 1941 r. został Okręgowym Delegatem Rządu na Śląsk. W 1942 r. zagrożony aresztowaniem przedostał się do Warszawy, gdzie kontynuował działalność, często przebywając na terenie swojego Okręgu, gdzie też w 1943 r. wchodził w skład zarządu SP. W VI 1944 r. przyjęto jego rezygnację z urzędu ODR, podyktowaną chorobą.

Po Powstaniu został wywieziony do obozu pracy Sulau (Sułów koło Milicza) i 23 I 1945 r. wyzwolony.

Powrócił na Śląsk i był dyrektorem drukarni "Papirus" w Tarnowskich Górach. W XI 1945 r. wraz z grupą działaczy próbował odtworzyć SP, od I 1946 r. był wiceprezesem śląsko-dąbrowskiego SP, którego działalność w III została na kilka miesięcy zawieszona przez władze, a w VII 1946 r. Zarząd Wojewódzki SP zdecydował o zakończeniu działalności.

Po tym wycofał się aktywności publicznej, przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Łańcach koło Raciborza.

Zmarł 4 IV 1969 r. w Łańcach i spoczął na cmentarzu parafialnym w Pstrążnej koło Rybnika.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
M. Paździora, Sikora Ignacy [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXXVII/3 z. 154, Warszawa 1997;
W. Grabowski, Polska tajna administracja cywilna 1940-1945, Warszawa 2003;
A. Namysło, Bezpieka przeciw śląskiej chadecji, Biuletyn IPN, 6-7, 2004.