Urodził się 9 II 1909 r. w Petersburgu. Maturę zdał w gimnazjum w Grodnie. Po czym studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, a po odbyciu aplikacji prowadził praktykę adwokacką w Grodnie.

W X 1939 r. przedostał się do Warszawy gdzie prowadził kancelarię adwokacką, a równocześnie w konspiracji należał do kierownictwa organizacji "Grunwald" i był założycielem i redaktorem jej organu "Warta". W V 1940 r. był współzałożycielem konspiracyjnej katolickiej organizacji polityczno-wojskowej Unia, z którą scalił się m.in. "Grunwald". W Unii pełnił funkcję sekretarza generalnego i członka rady programowej. Po wejściu Unii do Stronnictwa Pracy w II 1943 r. działał w składzie komisji ekspertów projektujących nowy ustrój państwa i został członkiem zarządu wojewódzkiego SP w Warszawie. W 1944 r. był organizatorem i redaktorem Agencji Prasowej STROP, koordynując działalność wydawniczą SP.

Został zaprzysiężony w Armii Krajowej i ukończył szkołę podchorążych rezerwy piechoty.

Był zastępcą Gł. Inspektora Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa i Straży Samorządowych - sił policyjnych w trakcie i po planowanym powstaniu powszechnym.

W ramach Delegatury Rządu na Kraj już przed V 1943 r. pracował w Oddziale Organizacyjno-Inspekcyjnym Wydziału Bezpieczeństwa Departamentu Spraw Wewnętrznych.

W Powstaniu od 3 do 9 VIII pełnił urząd komisarza bezpieczeństwa cywilnego, a następnie Rejonowego Delegata Rządu na Powiślu (I Rejon) do 6 IX 1944 r. - wycofania się powstańców z tej dzielnicy. Po zaprzestaniu walk w Warszawie wyszedł z ludnością cywilną.

Od X 1944 r. był wicedyrektorem Departamentu Prezydialnego Delegatury Rządu, odbudowując struktury cywilne Polskiego Państwa Podziemnego. 17 V 1945 r. został aresztowany i osadzony w więzieniu przy ulicy Cyryla i Metodego w Warszawie, zwolniono go jednak 13 VI. Po czym powrócił do konspiracji. Wziął udział w ostatnich posiedzeniach Rady Jedności Narodowej i został powołany do Komisji Likwidacyjnej Delegatury, działającej do X 1945 r. 15 VII zorganizował kongres SP, a którym został wybrany na sekretarza Zarządu Gł. i członka prezydium.

Zagrożony aresztowaniem lub śmiercią w XII 1945 r. przedostał się do Londynu, gdzie próbował zjednoczyć odłamy SP na uchodźstwie. Do powrotu na emigrację Karola Popiela w X 1947 r. przewodził wiernej prezesowi frakcji SP. Był wieloletnim sekretarzem generalnym SP.

W 1950 r. współtworzył Chrześcijańsko-Demokratyczną Unię Europy Środkowej (UCDEC), po czym działał na terenie Stanów Zjednoczonych, był wieloletnim sekretarzem gen. UCDEC.

Kierował łącznością, wymianą informacji, przerzutem ludzi i pieniędzy między działaczami SP w kraju i na emigracji.Był wieloletnim współpracownikiem amerykańskiego Komitetu Wolnej Europy.

Na przełomie 1955 i 1956 r. powrócił do Europy i zamieszkał w Paryżu, a następnie w Rzymie. W 1961 r. był współtwórcą i przez długie lata sekretarzem gen. Światowej Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej.

W latach 60. XX w. chcąc doprowadzić do reaktywacji SP w kraju, podjął grę polityczną z komunistycznym reżimem w Polsce; nieudaną dla obu stron.

Na stałe powrócił do Polski w 1992 r.

Zmarł 16 XII 1996 r. w Krakowie i spoczął na cmentarzu Grębałowskim.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
R. Bender, Zmarł Konrad Sieniewicz, współtwórca polskiej, europejskiej i światowej chadecji, "Niedziela" 1997 nr 6;
W. Grabowski, Polska tajna administracja cywilna 1940-1945, Warszawa 2003;
P. Ziętara, Adwokat Konrad Sieniewicz - Delegat Rejonowy Rządu RP na powstańczym Powiślu, "Palestra" 2004 z. 7/8;
P. Ziętara, Konrad Sieniewicz w dokumentach bezpieki, "Pamięć i Sprawiedliwość" 2010 nr 1 (15).