Urodził się 7 IX 1913 r. w Gwizdałach koło Wyszkowa. Uczył się w gimnazjum w Grodnie i Białymstoku, a od 1930 do 1934 r. w Korpusie Kadetów nr 3 w Rawiczu, gdzie zdał maturę. Po czym kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W 1936 r. został podporucznikiem i dowodził plutonem w 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie.

W kampanii 1939 r. dowodził 8 kompanią 95 rezerwowego pp 39 Dywizji Piechoty Rez. w Armii "Lublin", walczył w rejonie Puław i w bitwie pod Tomaszowem Lubelskim 22-27 IX.

Uniknął niewoli i przedostał się do Tarnowa, gdzie został aresztowany, lecz natychmiast zbiegł. W XII przez Słowację przeszedł na Węgry i przez Jugosławię w II 1940 r. dotarł do Marsylii, skąd trafił do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Coёtquidan w Bretanii.

Po klęsce Francji ewakuowano go 26 VI 1940 r. do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 1 Brygadzie Strzelców. W 1941 r. ukończył kurs Wyższej Szkoły Wojennej i po awansie na porucznika odbył praktykę w sztabie brytyjskiej 54 DP.

Po przeszkoleniu w dywersji, jako cichociemny został zrzucony 3/4 IX 1942 r. pod Czatolinem koło Łowicza, awansował na kapitana i przedostał się do Warszawy. Od początku XII 1942 do 25 VI 1944 r. był szefem sztabu Okręgu Nowogródek Armii Krajowej, utworzył ośrodki dywersyjno-partyzanckie i oddziały part. do walki z Niemcami i sowiecką partyzantką.

Po operacji "Ostra Brama" uniknął niewoli nie stawiając się na odprawę z Sowietami. Od końca VIII do połowy X 1944 r. pełnił obowiązki komendanta Okręgu Nowogródek AK; we IX awansując na majora. W XI udał się do Wilna a w XII do Białegostoku.

W II 1945 r. został zastępcą szefa sztabu Okręgu Białystok Armii Krajowej Obywatelskiej (po przemianowaniu tego Okręgu AK w I 1945 r.). Pełnił nadzór nad oddziałami part. i redakcją oraz kolportażem licznych podziemnych czasopism. W III został szefem sztabu, a po awansie na podpułkownika, od VIII do X 1945 r. dowodził Okręgiem Białystok będąc delegatem na ten Okręg z ramienia Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj.

W X został II zastępcą prezesa Obszaru Centralnego Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość". A od X do XII 1946 r. faktycznie sprawował obowiązki wiceprezesa Zarządu Gł. WiN.

4 I 1947 r. został aresztowany i uwięziony na Mokotowie, gdzie był w śledztwie torturowany. 27 XII 1947 r. został skazany na śmierć, co na mocy amnestii zamieniono na dożywotnie więzienie. Więziono go we Wronkach, Rawiczu i Strzelcach. Zwolniono go z więzienia w IV 1957 r.

Po rekonwalescencji w XII 1957 r. podjął pracę w Zjednoczonych Zespołach Gospodarczych "Inco". W III 1971 r. przeszedł na rentę.

Zmarł 2 VIII 1978 r. w Toruniu.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari V klasy i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
J. Tucholski, Cichociemni, Warszawa 1985;
K. A. Tochman, Sędziak Stanisław [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXXVI/3 z 150, Warszawa 1995.