Urodził się 31 VIII 1912 r. w Janowicach. Maturę zdał w 1932 r. w pobliskim Ostrowcu Świętokrzyskim w Gimnazjum im. J. Chreptowicza. W 1933 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu i odbył staż w 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu, po czym w 1934 r. dostał nominację na podporucznika. Od 1935 służył w Policji Państwowej kolejno w Warszawie, Kowlu i Kisielinie na Wołyniu. W 1938 r. po ukończeniu Szkoły Oficerów Policji w Mostach, jako aspirant został dowódca kompanii szkolnej w Golędzinowie.

Wziął udział w kampanii 1939 r. na czele kompanii zmotoryzowanego batalionu PP i został internowany na Węgrzech, skąd uciekł w IV 1940 r. i przez Jugosławię i Włochy dotarł do Francji. Tu został przydzielony do 4 pac 4 Dywizji Piechoty. Na czele dywizjonu haubic przeszedł kampanię 1940 r. W IV 1940 r. po kapitulacji Francji przedostał się drogą morską do Wielkiej Brytanii. Tu służył w 4 Brygadzie Kadrowej Strzelców i następnie w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej, awansując w 1941 r. na porucznika.

7/8 XI jako cichociemny został zrzucony do kraju z przydziałem do Oddziału V Komendy Gł. Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej, gdzie został szefem komórki odbioru zrzutów "Syrena ". Od 13 VI był krótko dowódcą II odcinka "Wachlarza" (dywersja na tyłach i drogach komunikacji niemieckiego frontu wschodniego). Został aresztowany i osadzony w obozie pod Zwiahlem, skąd zbiegł i przedostał się do Warszawy w X 1942 r. Od XI 1942 r. przygotowywał akcję odbicia z więzienia 3 "wachlarzowców", którą brawurowo przeprowadził w Pińsku 18 I 1943 r. Po czym był instruktorem w szkole dywersji "Zagajnik" KG AK. W V 1943 r. został dowódcą Zgrupowań Partyzanckich AK "Ponury" i szefem Kierownictwa Dywersji Okręgu AK Kielce. W II 1944 r. otrzymał przydział do Okręgu AK Nowogródek, gdzie dowodził kompania szczuczyńską Nadniemeńskiego Zgrupowania Partyzanckiego "Kotwicza" a od V był dowódcą VII batalionu 77 pp AK.

Poległ w boju 16 VI 1944 r. w Jewłaszach i spoczął na cmentarzu w Wiawórce pod Lidą, ekshumowany w 1987 r. i w VI 1988 r. uroczyście pochowany w klasztorze oo. Cystersów w Wąchocku. W 2012 r. został pośmiertnie awansowany na pułkownika.

Był Odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari IV i V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych; pośmiertnie Orderem Polonia Restituta I klasy (2010).

Piotr M. Boroń

Literatura
J. Tucholski, Cichociemni, Warszawa 1985; C. Chlebowski, "Ponury" major Jan Piwnik 1912-1944, Warszawa 2006.