Urodził się 7 III 1894 r. w Sułkowicach. Maturę zdał w 1914 r. w gimnazjum Św. Anny w Krakowie. Od 1909 r. działał w "Zarzewiu", od 1912 r. w 1 drużynie harcerzy.

W VIII wstąpił do Legionów Polskich, służył w 2 pułku piechoty i w 1 pułku artylerii, wałcząc w Karpatach, na Bukowinie i na Wołyniu. We IX 1917 r. został wcielony do armii austriackiej, upozorował śmierć i od V 1918 r. był komendantem Polskiej Organizacji Wojskowej w Trembowli.

W XI 1918 r. dostał się do ukraińskiej niewoli, z której w XII zbiegł i przez Węgry dotarł do Krakowa. W I 1919 r. zgłosił się do Wojska Polskiego, otrzymał przydział do 3 pułku artylerii, wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu wojny przeszedł do rezerwy jako porucznik (w 1932 r. awansował na kapitana.

Studiował na Akademii Rolniczej w Dublanach i ukończył Wydział Rolny i Leśny Politechniki Lwowskiej w 1921 r. jako inżynier rolnik.

Od III 1921 r. uczestniczył w akcji plebiscytowej, a w V i VI był szefem artylerii Grupy Operacyjnej "Wschód" w III Powstaniu Śląskim.

Od 1923 do 1924 r. zarządzał dobrami lwowskiej łacińskiej kurii arcybiskupiej, po czym do 1926 r. był inspektorem rolnym Towarzystwa Gospodarczego we Lwowie, a od 1927 r. kierował Wojewódzkim Związkiem Kółek Rolniczych na Wołyniu, przekształconym w Wojewódzkie Towarzystwo Organizacji i KR w Łucku. Od 1932 r. uczył w Państwowej Szkole Rolniczej w Kołpinie, później w Suchodole koło Krosna.

W 1935 r. został posłem na Sejm wybranym w Sanoku, a w 1938 r. w Złoczowie.

Wybuch wojny zastał go we Lwowie, skąd po krótkim aresztowaniu przez Sowietów udało mu się w 1940 r. przedostać do Sułkowic a następnie do Krakowa. Od 1941 r. służył w Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej. Od 1943 r. kierował Wydziałem Rolnym Okręgowej Delegatury Rządu w Krakowie. Od VI 1944 r. był zastępcą komendanta Okręgu Kraków "NIE", a jesienią 1945 r. został członkiem Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, doradzał II Zarządowi WiN.

19 IX 1946 r. został aresztowany i do V 1947 r. przechodził brutalne śledztwo przy pl. Inwalidów. Po czy więziono go na Montelupich, gdzie po skazaniu na śmierć 10 IX, został rozstrzelany 13 XI 1947 r.

Miejsce jego pochówku nie jest znane.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Niepodległości, Orderem Polonia Restituta IV klasy, Krzyżem Walecznych, Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
J. M. Majchrowski, Ostafin Józef [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXIV/3 z. 102, Wrocław 1979;
Żołnierze wyklęci. Antykomunistyczne podziemie zbrojne po 1944 roku, praca zbiorowa, Warszawa 2002 r;
W. Grabowski, Polska tajna administracja cywilna 1940-1945, Warszawa 2003.