Urodził się 17 II 1924 r. w Kielcach jako syn późniejszego generała Leopolda Okulickiego. Przed wojną należał do harcerstwa. W drugiej połowie IX 1939 r. wraz z matka przedostał się do Rumunii, gdzie od X był czynny w harcerstwie. Od X 1940 do V 1941 r. przebywał na Cyprze, gdzie nadal udzielał się w harcerstwie i ukończył jedna klasę liceum.

Później przez Wielką Brytanię dotarł do Palestyny gdzie 16 VIII 1941r. wstąpił do Wojska Polskiego jako strzelec w kompanii zapasowej Ośrodka Zapasowego na Środkowym Wschodzie. W IV 1942 r. został przeniesiony do batalionu ćwiczebnego. Zdał maturę w Polskiej Szkole średniej w Tel Awiwie. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii Lekkiej na Środkowym Wschodzie 31 VIII 1942 r. został mianowany kanonierem podchorążym. Tego samego dnia przydzielono go do 1 baterii 1 karpackiego pułku artylerii lekkiej 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Awansował kolejno w III 1943 r. na bombardiera pchor. a V 1943 r. na kaprala pchor.. W III 1944 r. został przeniesiony do 6 baterii 1kpal.

Wraz z 2 Korpusem Polskim wziął udział w kampanii włoskiej. Wraz z 1 kpal dzielnie walczył nad Sangro, w bitwie o Monte Cassino i nad Adriatykiem. 8 VII 1944 r. pod Osimo koło Ankony, jako wysunięty obserwator został śmiertelnie ranny i tego samego dnia zmarł. Tam też został pochowany, skąd w 1947 r. ekshumowano go i spoczął na polskim cmentarzu wojennym w Loreto. Pośmiertnie awansował na podporucznika (1 IX 1944 r.).

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari V klasy (30 VII 1944 r.).

Piotr M. Boroń

Literatura:
J. Kurtyka, J. Pawłowicz, Generał Leopold Okulicki 1898-1946, Warszawa 2010;