Urodził się 6 X 1894 r. w Brukijewce koło Starokonstantynowa na Podolu. Maturę zdał w 1912 r. w gimnazjum w Żytomierzu. Studia prawnicze ukończył w 1917 r. na uniwersytecie w Kijowie. Po czym był sekretarzem Towarzystwa Opieki nad Wygnańcami w Piotrogrodzie (Petersburg).

Do Polski powrócił w 1920 r. i pracował jako urzędnik państwowy. Od 1924 r. był starostą powiatowym w Węgrowie, od 1925 r. w Kowlu, w 1928 r. w Krzemieńcu, od 1928 r. w Grudziądzu, od 1936 r. wicewojewodą tarnopolskim, a w 1939 r. starostą w Równem.

W X 1939 r. został zastępcą szefa Oddziału Politycznego Dowództwa Gł. Służby Zwycięstwu Polski, od III 1940 r. Biura Informacji i Propagandy Komendy Gł. Związku Walki Zbrojnej. Z końcem 1940 r. objął funkcję zastępcy szefa Biur Wojskowych Komendy Gł. ZWZ - Armii Krajowej, odpowiedzialny m.in. za organizowanie administracji w Prusach Wschodnich.

Po wojnie zaangażował się w odbudowę oraz polonizację Żuław i Elbląga. Był tam starosta, a od 1946 do 1948 r. przewodniczącym Powiatowej Rady Narodowej. W 1957 r. wybrano go przewodniczącym Rady Robotniczej Zakładów Mięsnych w Elblągu.

Zmarł 21 XII 1971 r. w Elblągu i został pochowany na cmentarzu przy ul. Malczewskiego w Sopocie.

Był odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
G. Mazur, Biuro Informacji i Propagandy SZP-ZWZ-AK 1939-1945, Warszawa 1987;
M. Ney-Krwawicz, Komenda Główna Armii Krajowej 1939-1945;
W. Grabowski, Polska tajna administracja cywilna 1940-1945.