Urodził się 2 VI 1895 r. w Woli Kambowej koło Łodzi. Uczył się w Gimnazjum Polskim Filologicznym w Łodzi, w którym zdał maturę w 1913 r. Tam od 1910 r. był czynny w Organizacji Młodzieży Narodowej, skautingu i Drużynach Polowych "Sokoła" za co represjonowali go Rosjanie. W 1913 r. rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, kontynuując działalność w OMN i "Sokole", a także w Polskich Drużynach Strzeleckich.

W VIII 1914 r. z Legionów Polskich oddelegowano go do służby w Polskiej Organizacji Wojskowej. Do 1915 r. organizował jej okręg w Łódzkiem. W IV 1915 r. został komendantem POW okupacji niemieckiej. Od VIII 1915 do VII 1916 r. dowodził Okręgiem IV Łódź-Prowincja, po czym był adiutantem grupy okręgów "C" POW. Od I 1917 do VIII 1918 r. dowodził Okręgiem IV, od X 1917 r. także Okręgiem IVa Łódź-Miasto POW. Organizował Okręg POW w Kaliszu i ukończył szkołę podchorążych POW. W 1918 r. był więziony przez władze okupacyjne. Od XI 1918 r. był szefem Wydziału III Komendy Naczelnej nr 1 POW w Warszawie i wziął udział w rozbrajaniu Niemców.

W Wojsku Polskim najpierw służył w 36 pułku piechoty w Warszawie, przejściowo w I i II 1919 r. w 32 pp w Ciechanowie, a po awansie na kapitana od VI 1919 r. był zastępcą szefa Oddziału II Dowództwa Okręgu Generalnego w Łodzi, a miesiąc później został referentem i szefem referatu w Oddziale II Naczelnego Dowództwa.

Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej jako dowódca 2 kompanii I batalionu 36 pp pod Głębokiem w VI i nad Horyniem we IX 1920 r.

Po wojnie do XI 1923 r. służył w 36 pp. na tym samym stanowisku, a później jako adiutant pułku. Po czy służył w sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu nr I w Warszawie, a od VIII 1925 do XI 1929 r. w 36 pp jako adiutant i instruktor Przysposobienia Wojskowego, awansując na majora.

Następnie przeszedł do służby cywilnej. Był od V 1930 r. starostą w Wilejce, od XII 1931 r. starostą w Baranowiczach, od VI 1935 do IX 1939 r. starostą w Sochaczewie.

Od II 1940 r. współpracował z konspiracyjnym pismem "Wytrwamy" we Lwowie. Od VIII pracował w Okręgowej Delegaturze Rządu we Lwowie. W I 1941 r. był szefem sztabu Dowództwa Związku Walki Zbrojnej na okupację sowiecką. Po czym do III 1942 r. szefował Oddziałowi I Komendy Obszaru nr 3 ZWZ - Armii Krajowej, a następnie do XI 1943 r. Wydziałowi Wojskowemu Obszaru Lwowskiego. Przeniesiony ze współpracownikami do ODR we Lwowie był kierownikiem biura i zastępcą delegata, aż do odwołania do centrali w Warszawie w IV 1944 r. Po V 1944 r. został pełniącym obowiązki Okręgowego Delegata Rządu na Polesie.

Po wojnie był kierownikiem administracyjno-gospodarczym w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym w Warszawie. Aktywnie rozpracowywali go funkcjonariusze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Zmarł 12 XI 1969 r. w Warszawie.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
G. Mazur i J. Węgierski, Neugebauer Jerzy [w:] Konspiracja lwowska 1939-1944. Słownik biograficzny, Katowice - Kraków 1997;
G. Mazur, Neugebauer Jerzy [w:] Małopolski słownik biograficzny uczestników działań niepodległościowych 1939-1956, t. 2, Kraków 1997;
W. Grabowski, Polska tajna administracja cywilna 1940-1945, Warszawa 2003;
W. Grabowski, Szefostwo Biur Wojskowych Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej, Warszawa 2011.