Urodził się 25 VIII 1900 r. w Jarosławiu. Był uczniem gimnazjum Ojców Jezuitów w Krakowie (maturę zdał jako ekstern w 1931 r.).

W XII 1916 r. zaciągnął się do 3 pułku piechoty II Brygady Legionów Polskich. W II 1918 r. został internowany na Węgrzech, w V skierowany na front włoski do 20 pp, z którego zbiegł do Krakowa w VIII i wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej.

Od XI 1918 r. służył w 5 pp walcząc w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. W X 1920 r. wziął udział w tzw. "buncie" Żeligowskiego.

Współorganizował Tymczasową Komisję Rządzącą Litwy Środkowej. W III 1921 r. po przeniesieniu do rezerwy, pracował w Oddziale Propagandy, a następnie w Departamencie Rolnictwa TKRLŚ, zaś od VII 1922 do XII 1925 r. w Oddziale Delegatury Rządu i Urzędzie Wojewódzkim w Wilnie. W tym czasie studiował prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.

Do końca lat 20. Zajmował kierownicze funkcje w Związku Strzeleckim na Kresach Północno-Wschodnich, a od IV 1930 r. był komendantem tajnego Okręgu Północnego ZS (Prusy Wschodnie i Wolne Miasto Gdańsk, pracując w Komisariacie RP w Gdańsku do dekonspiracji w 1933 r. Od XI 1939 r. był starostą powiatu dziśnieńskiego (z siedzibą w Głębokiem), a od III 1935 r. aż do wojny starostą w Wyrzysku.

We IX 1939 r. krótko był komisarycznym prezydentem Inowrocławia, po czym służył w sztabie Dowódcy Etapów Armii "Pomorze" i "Poznań". W bitwie nad Bzurą był kontuzjowany i trafił do niewoli, z której z Łodzi zbiegł do Krakowa.

W końcu IX 1939 był współorganizatorem Organizacji Orła Białego i jej Głównym Szefem Walki Cywilnej. Po scaleniu OOB ze Związkiem Walki Zbrojnej, od III 1940 r. był Szefem Koordynacji tajnej administracji między czynnikami wojskowymi a cywilnymi. A od III 1941 do VIII 1944 r. był Szefem Biur Wojskowych Komendy Gł. ZWZ - Armii Krajowej, równocześnie organizował Wojskowa Administrację Ziem Nowych i mający je przejmować Korpus Bezpieczeństwa. 25 IX 1944 r. został pełniącym obowiązki szefa administracji w Delegaturze Ministerstwa Obrony Narodowej.

Po Powstaniu był więziony w oflagach w Lamsdorf (Łambinowice) i Woldenberg (Dobiegniew).

W II 1945 r. powrócił z niewoli i w V włączył się w działalność Delegatury Sił Zbrojnych, a od VIII współorganizował Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość. 22 XII 1945 r. został aresztowany i w 1947 r. skazany na karę 10 lat więzienia, rychło zmniejszoną do 6. Zwolniony z więzienia 23 XII 1948 r., został ponownie aresztowany 20 X 1950 r. i w V 1954 r. skazany na 5 lat więzienia. 25 IX 1954 r. został zwolniony z więzienia i osiadł w Krakowie, gdzie pracował w Spółdzielni "Scenotechnika".

Zmarł 25 II 1977 r. w Krakowie.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
A. K. Kunert, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, t. 2, Warszawa 1987;
M. Ney-Krwawicz, Komenda Główna Armii Krajowej 1939-1945, Warszawa 1990;
Małopolski słownik biograficzny uczestników działań niepodległościowych 1939-1956, t. 2, Kraków 1997.