Urodził się 21 VII 1907 r. w Warszawie. Maturę zdał w gimnazjum M. Kreczmara w Warszawie w 1926 r., po czym studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Od VIII 1929 do VI 1930 r. odbył służbę w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 9 w Berezie Kartuskiej. Od VII do X 1931 r. odbył praktykę konsularną w Paryżu. W XII 1932 r. uzyskał na UW tytuł magistra i do 1933 r. kontynuował studia w Wyższej Szkole Dziennikarskiej, a następnie do 1935 r. w Instytucie Wyższych Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu w Paryżu. Po czym pracował jako radca w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. Od IV 1939 r. działał w Stronnictwie Demokratycznym.

W kampanii 1939 r. był dowódcą plutonu 30 pułku piechoty, walcząc koło Sieradza i w obronie Warszawy. Uniknął niewoli i rozpoczął działalność w konspiracyjnym SD w Warszawie. Od 1940 r. był referentem w Podwydziale P Biura Informacji i Propagandy Komendy Gł. Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej i równolegle pracował w Kierownictwie Walki Podziemnej miasta stołecznego Warszawy. W V 1944 r. został tam kierownikiem wydziału dywersji osobowej i II zastępcą szefa KWP m.st. Warszawy. W VI 1944 r. był organizatorem akcji odbicia więźniów ze szpitala Jana Bożego.

W Powstaniu szefował radiotelegraficznej stacji odbiorczo-nadawczej "Rafał", a później "Danuta", był także redaktorem "Wiadomości Powstańczych". Uniknął niewoli i od połowy X 1944 r. był szefem BIP KG AK, a od IV 1945 r. BIP sztabu Delegatury Sił Zbrojnych w Kraju.

Został aresztowany 11 VIII 1945 r., w śledztwie bestialsko torturowany i w 1946 r. skazany na karę 10 lat więzienia. Od III do XI 1949 r. był przetrzymywany w celi z generałem SS Jürgenem Stroopem (co po latach przedstawił w reportażu "Rozmowy z katem"). W 1952 r. skazano go na karę śmierci, lecz 24 IV 1956 r. został zwolniony z więzienia a następnie zrehabilitowany.

Od 1956 r. zasiadał w najwyższych władzach SD i od 1957 r. był redaktorem w "Kurierze Polskim". Zmarł 27 IX 1975 r. w Warszawie.

Był odznaczony m.in.: Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami; pośmiertnie Orderem Polonia Restituta II klasy (2011).

Piotr M. Boroń

Wybrana litteratura:
A. K. Kunert, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, t. 1, Warszawa 1987;
G. Mazur, Biuro Informacji i Propagandy SZP-ZWZ-AK 1939-1945, Warszawa 1987;
M. Ney-Krwawicz, Komenda Główna Armii Krajowej 1939-1945, Warszawa 1990.