Urodził się 23 VIII 1913 r. w Przedmieściu Dalszym koło Solca nad Wisłą na Kielecczyźnie. Uczył się w Seminarium Nauczycielskim w Solcu, uzyskując dyplom nauczyciela. Po czym w roczniku 1934/35 ukończył dywizyjny kurs podchorążych rezerwy przy 4 pułku piechoty w Kielcach. Następnie do 1939 r. służył jako instruktor w 5 batalionie Junackich Hufców Pracy w Przemyślu-Lipowicy, który w okresach letnich budował umocnienia obronne na Kresach Wschodnich.

W Kampanii 1939 r. walczył w Grupie "Sandomierz" broniąc przepraw mostowych na Wiśle. Uniknął niemieckiej niewoli i powrócił w rodzinne strony.

Na przełomie X i XI w Solcu wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Od I 1940 r. powierzono mu organizację struktur ZWZ w części powiatu opatowskiego. Po czym awansował na podporucznika i szefował rejonowi Ożarów w Obwodzie ZWZ Opatów.

Z końcem 1941 r. został komendantem Podobwodu Ćmielów ZWZ-Armii Krajowej, równocześnie kierował Referatem przerzutów powietrznych w Komendzie Obwodu Opatów ZWZ-AK; kilkakrotnie dowodził odbiorem zrzutów. Później był też szefem Referatu IX - Kedywu Komendy Obwodu Opatów AK i dowódcą kilkudziesięcioosobowego oddziału dywersji. Na czele którego dokonał m.in. rozbrojeń niemieckich oddziałów wartowniczych w Kępie Wałowej we IX 1942 i w Ciszycy Górnej w VI 1944 r.

W Akcji "Burza" krótko był dowódcą I batalionu 3 pp Legionów AK, a następnie walczył, dowodząc 8 kompanii w III baonie 2 pp Leg. AK, a także po dekoncentracji pułku aż do I 1945 r.

Z końcem II 1945 r. został aresztowany przez Sowietów i po kilku tygodniach zwolniony. Po czym przeniósł się do Olsztyna i tam do jesieni 1945 r. działał w poakowskiej siatce wywiadowczej.

W XI 1949 r. został aresztowany i przewieziony do Kielc, gdzie po brutalnym śledztwie w III 1953 r. został skazany na dożywocie. Karę odbywał kolejno w więzieniach w Kielcach, Wronkach i Goleniowie, w kopalniach w Knurowie i Mysłowicach. Zwolniono go 16 XII 1956 r.

Osiadł w Rzeszowie, gdzie pracował jako urzędnik przedsiębiorstwa budowlanego. Mimo sądowego uniewinnienia w 1958 r., do śmierci był dyskryminowany przez komunistyczne władze.

Zmarł 15 IX 1972 r. w Rzeszowie i tam został pochowany.

Był odznaczony m.in. Krzyżem Armii Krajowej (1968).

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
W. Borzobohaty, "Jodła" Okręgu Radomsko-Kieleckiego ZWZ-AK 1939-1945, Warszawa 1988;
P. Sierant, 2 Pułk Piechoty Legionów Armii Krajowej, Warszawa 1996;
Komendant AK "Witold". Antoni Krupa, pod red. J. Krupy, Białystok 2005.