Urodził się 23 V 1910 r. w Krakowie. Uczył się od 1921 r. w Gimnazjum im. St. Staszica w Lublinie, a od IX 1923 r. w Korpusie Kadetów nr 2 w Modlinie i po jego przeniesieniu w 1926 r. w Chełmnie, gdzie zdał maturę w VI 1928 r. Po czym kształcił się w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie, którą ukończył w VIII 1931 r. Następnie służył w 3 kompanii saperów w Wilnie jako dowódca plutonu, a od XI 1934 r. w batalionie mostowym w Kazuniu. Od VII 1937 r. studiował w Wyższej Szkole Wojennej i ukończył ją z tytułem kapitana dyplomowanego w VIII 1939 r.

W kampanii 1939 r. walczył jako oficer operacyjny 33 Dywizji Piechoty Rezerwowej, a od 20 IX 41 DP Rez. (po włączeniu w jej skład 33 DP Rez.). Swój udział w kampanii zakończył 5 X w bitwie pod Kockiem w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie".

Uniknął niewoli i w XI przedostał się do Warszawy. W I 1940 r. został zaprzysiężony w Związku Walki Zbrojnej i wszedł w skład sztabu dywersji Oddziału III Komendy Gł. ZWZ. Od IV 1940 r. był zastępcą komendanta Związku Odwetu KG ZWZ. Od 1942 r. był równocześnie oficerem operacyjnym w Dowództwie Saperów Oddziału III KG Armii Krajowej, 11 XI awansując na majora.

Po czym został szefem Oddziałów Dyspozycyjnych Kierownictwa Dywersji - "Kedywu" KG AK i dowódcą największego z nich o kryptonimie "Motor". Był organizatorem i dowódcą wykonawczym wielu akcji, m.in.: "Wieniec II" 31 XII 1942 / 1 I 1943 r., pod Arsenałem 23 III 1943 r., pomocy dla powstania w getcie warszawskim w IV 1943 r., "Góral" 12 VIII 1943 r.

W XII 1943 r. otrzymawszy nominację na szefa sztabu Okręgu Wołyńskiego AK lecz nie zdołał przedostać się na miejsce, po czym 2 II - po zmianie rozkazu - dotarł na Wołyń i w II 1944 r. objął funkcję komendanta Okręg Wołyńskiego AK i dowódcy 27 DP, 12 IV 1944 r. został awansowany na podpułkownika.

Poległ 18 IV 1844 r. w boju w futorze Dobry Kraj, w niejasnych do dziś okolicznościach. Został pochowany koło gajówki Stężarzyce, we IX 1989 r. został ekshumowany i przeniesiony do kościoła garnizonowego w Warszawie, a 21 IV 1990 r. pochowany w kwaterze batalionu "Zośka" na Powązkach.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Walecznych; pośmiertnie Orderem Virtuti Militari IV klasy (1 VII 1944 r.).

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
A. K , Kunert, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, t. 2, Warszawa 1987;
A. Chmielarz, G. Jasiński, Armia Krajowa 1939-1945, Warszawa 2011.