Urodził się 1 VII 1906 r. w Pacewiczach koło Wołkowyska. Uczył się w gimnazjum w Wilnie i w Korpusie Kadetów nr 2 w Modlinie, gdzie zdał maturę w 1924 r. Po czym ukończył Oficerską Szkołę Inżynierii w Warszawie w X 1927 r. i odbył staż jako dowódca plutonu w 1 pułku saperów w Warszawie. Od IX 1928 do VIII 1929 r. służył jako instruktor - oficer batalionu szkolnego Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie. Od X 1927 r. równolegle studiował na Politechnice Warszawskiej, w III 1935 r. otrzymując dyplom inżyniera urządzeń i komunikacji miejskiej. Po czym był dowódcą kompanii i batalionu, a od 1936 r. kompanii w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie. Po ukończeniu I roku Wyższej Szkoły Wojennej w 1939 r., pośmiertnie otrzymał - w X 1944 r. - tytuł oficera dyplomowanego.

W kampanii 1939 r. był oficerem sztabu Suwalskiej Brygady Kawalerii, od 15 do 18 IX Grupy generała W. Przeździeckiego, następnie adiutant 110 pułku ułanów. Od 28 IX do 3 XII 1939 r. adiutant a następnie zastępca dowódcy Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego majora "Hubala".

Po czym przez Słowację, Węgry, Jugosławię i Włochy 24 XII 1939 r. przedostał się do Paryża. Od I odbył kurs, od III 1940 r. był instruktorem we francuskim CWS w Wersalu. Od V do VI był oficerem sztabowym w Komendzie Gł. Związku Walki Zbrojnej w Paryżu.

Przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie dowodził kompanią saperów w 1 Brygadzie Strzelców. Od X 1940 r. służył Wydziale Studiów i Szkolenia Spadochronowego Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza. Był współtwórcą polskich wojsk spadochronowych i koncepcji lotniczej łączności z Polską.

Jako cichociemny został zrzucony do Polski 27/28 XII 1941 r., awansują na majora. Po czym stoczył potyczkę z Niemcami we Wszeliwach w powiecie sochaczewskim, w której został ranny, lecz udało mu się dotrzeć do Warszawy. Od I 1942 r. był referentem operacyjnym szefa Oddziału III Komendy Gł. Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej, a później Szefa Operacji KG AK. Był współautorem m.in. drugiej wersji planu powstania powszechnego, a także współpracownikiem Biura Badań Technicznych Wydziału Saperów Oddz. III KG AK.

Od II 1944 r. jako inspektor KG AK w Okręgu Nowogródzkim prowadził prace organizacyjne i szkoleniowe, a w III przejął dowodzenie nad Zgrupowaniem Nadniemeńskim. Był autorem operacji "Ostra Brama", w której nie wziął udziału na skutek amputacji ręki 29 VI 1944 r., po odniesionych 3 dni wcześniej ranach w walce z Niemcami. 17 VII został komendantem Podokręgu Nowogródek AK i awansował na podpułkownika.

Poległ 21 VIII 1944 r. pod Surkontami w walce z Sowietami.

Był oznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych; pośmiertnie ponownie Orderem VM V klasy.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
J. Tucholski, Cichociemni, Warszawa 1985;
A. K. Kunert, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, t. 2, Warszawa 1987.