Urodził się 10 VII 1895 r. w Harasimowiczach koło Dąbrowy Białostockiej. Od 1911 r. uczęszczał do gimnazjum w Grodnie, zdając maturę w 1915 r.

Został zmobilizowany do armii rosyjskiej, gdzie służył w kawalerii i był kilka razy ranny. Po ukończeniu szkoły oficerskiej został w II chorążym, a w VIII 1917 r. podporucznikiem. Od jesieni 1917 r. służył w I Korpusie Polskim gen. J. Dowbor-Muśnickiego, a po jego rozwiązaniu w VI 1918 r. w szwadronie, potem dywizjonie polskiej kawalerii na Kubaniu, które dały początek 14 pułkowi ułanów, a od I 1919 r. w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. L. Żeligowskiego, z którą w VI powrócił do kraju. W wojnie polsko-ukraińskiej walczył w szeregach 14 p. uł. m.in. 11-13 VII 1919 r. w bitwie pod Jazłowcem. W wojnie polsko-bolszewickiej wałczył jako dowódca IV szwadronu 14 p. uł. m.in. 14 VIII 1920 r. pod Niestanicą.

Po wojnie nadal służył w 14 p. uł. we Lwowie, awansując w 1922 r. na rotmistrza, a po odbyciu kursu w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu w 1924 r. na majora - zostając kwatermistrzem i zastępcą dowódcy pułku. Po awansie na podpułkownika został w XII 1930 r. dowódcą 20 p. uł. w Rzeszowie. Od II 1935 r. dowodził 14 p. uł. i w 1936 r. awansował na pułkownika.

W kampanii 1939 r. walczył na czele swojego pułku nad Bzurą, w Puszczy Kampinoskiej i w obronie Warszawy. Uniknął niewoli będąc leczony w szpitalu ujazdowskim, z którego uciekł i z końcem X 1939 r. przedostał się do Krakowa, gdzie był współtwórcą Organizacji Wojskowej Krakowa "Kaerge", a następnie Związku Walki Zbrojnej.

Od 1940 do 1942 r. był w dyspozycji Komendy Gł. ZWZ - Armii Krajowej m.in. jako inspektor kierunkowy KG ZWZ-AK na Okręg Białystok, a od jesieni 1942 do III 1944 r. był komendantem Obszaru Białystok AK. Od IV do X 1944 r. był komendantem Okręgu Krakowskiego AK, 24 VII mianowano go na dowódcą Grupy Operacyjnej "Kraków", a dwa dni później wydał rozkaz o rozpoczęciu "Burzy" w okręgu. 11 IX 1944 r. nakazał ograniczenie "Burzy" w Okręgu Krakowskim.

19 X 1944 r. został aresztowany pod Kielcami, uwieziono go na Montelupich w Krakowie skąd 6 XII został przetransportowany do KL Gross Rosen, a w II 1945 r. do KL Mauthausen-Gusen, gdzie zmarł w pierwszych dniach V 1945 r., tuż przed wyzwoleniem obozu.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari IV i V klasy, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

Piotr M. Boroń

* Niektórzy autorzy powołują się na rozkaz KG AK z 28 VII 1944 r. o awansie na generała brygady.

Literatura:
T. Gąsiorowski, Godlewski Edward Józef [w:] Małopolski słownik biograficzny uczestników walk niepodległościowych 1939-1956, t. 1, Kraków 1997;
St. Piwowarski, Okręg Krakowski Służby Zwycięstwu Polski - Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej. Wybrane zagadnienia organizacyjne, personalne i bojowe, Kraków 1994.