Urodził się 13 IX 1895 r. w Jarosławiu. W 1913 r. zdał maturę w II Szkole Realnej we Lwowie i rozpoczął studia na Politechnice, działając w Drużynie Sokolej.

W VIII 1914 r. rozpoczął służbę w Legionach Polskich, gdzie walczył w oddziałach przyszłego 1 pułku piechoty, a następnie w 1 pułku ułanów. W 1917 r. ukończył Szkołę Oficerska Kawalerii w Ostrołęce. Po kryzysie przysięgowym w 1917 r. został wcielony do armii austriackiej, z której zbiegł w V 1918 r. i działał w Polskiej Organizacji Wojskowej w Zamojskiem.

Od XI 1918 do IV 1919 r. walczył w obronie Lwowa i wojnie polsko-ukraińskiej, awansując na podporucznika, a potem w wojnie polsko-bolszewickiej, służąc kolejno jako dowódca szwadronu, dywizjonu i pełniąc obowiązki dowódcy 11 p uł. Legionów w Ciechanowie do 1928 r.

Awansował na rotmistrza w 1919 r. i majora w 1924 r. W 1930 r. awansował na podpułkownika i ukończył Wyższą Szkołę Wojenną. Od X 1930 do VI 1935 r był dowódcą 7 p uł. Lubelskich w Mińsku Mazowieckim, awansując w 1933 r. na pułkownika. Od VII 1935 do VI 1939 r. dowodził 3 pułkiem strzelców konnych w Wołkowysku.

Następnie objął dowództwo Wołyńskiej Brygady Kawalerii, na czele której w kampanii 1939 r. walczył pod Mokrą, Warszawa i Tomaszowem Lubelskim do 23 IX.

Uniknął niewoli i w X 1939 r. w warszawie wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski, otrzymując nominację na komendanta Okręgu Krakowskiego SZP. W I 1940 r. przekształcił ten okręg w Okręg Kraków Związku Walki Zbrojnej, pozostając jego komendantem. W II 1940 r. został aresztowany w Warszawie i osadzony na Pawiaku, skąd zorganizowano mu ucieczkę w V 1940 r. i niebawem powrócił na swoje stanowisko w Krakowie. W VII 1940 r. zagrożony aresztowanie został przeniesiony do Warszawy. Od IX 1940 r. był komendantem Obszaru Białystok ZWZ, po czym w I 1941 r. powrócił na stanowisko komendanta Okręgu Kraków ZWZ. W III 1941 r. został aresztowany, osadzony na Montelupich i torturowany na Pomorskiej, uznany za zmarłego został przewieziony do kostnicy. Wrócił do konspiracji i od V do VI 1941 r. pełnił obowiązki komendanta Obszaru Krakowskiego ZWZ. We IX został mianowany komendantem Obszaru Białystok ZWZ, do którego nie dotarł ze względu na zły stan zdrowia, a na początku 1942 r. został przeniesiony do rezerwy Komendy Gł. Armii Krajowej i umieszczony w pensjonacie w Otwocku. 15 VIII 1942 r. został generałem brygady. Zmarł 14 VIII 1945 r. w Otwocku.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari IV i V klasy, Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Piotr M. Boroń

Literatura:
T. Kryska-Karski, St. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991;
St. Piwowarski, Generał brygady Julian Filipowicz, organizator i komendant Okręgu Krakowskiego Służby Zwycięstwu Polski i Związku Walki Zbrojnej [w:] Krzysztofory 20/1998.