Urodził się 2 II 1908 r. w Sarajewie w Bośni. Uczył się w gimnazjum w Drohobyczu do 1924 r., w 1928 r. ukończył Trzyletnią Szkołę Ogrodniczą w Lublinie i w tamtejszym gimnazjum matematyczno-przyrodniczym zdał maturę.

W 1931 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Śremie i odbył praktykę jako dowódca plutonu w 64 pułku piechoty w Grudziądzu. Podporucznikiem został mianowany 1 I 1933 r.

Od II 1932 r. służył w Policji Państwowej, w VII, po ukończeniu szkoły dla szeregowych w Sosnowcu, został przeniesiony do województwa lwowskiego. W X 1934 r., po odbyciu kursu dla komendantów posterunków w Szkole dla Oficerów w Warszawie, był komendantem w Brzuchowicach pod Lwowem. Od II 1937 r. służył w Wydziale Śledczym Komendy PP miasta Lwowa, a od V 1938 r. w Kompanii Rezerwy Policji w Jarosławiu. Do wojny ukończył 3 lata studiów prawniczych na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i awansował na oficera PP.

W kampanii 1939 r. walczył w 19 pułku piechoty jako dowódca plutonu w obronie Włocławka i przeprawy na Wiśle pod Płockiem, a od 13 IX jako dowódca kompanii. 15 IX został ranny pod Gostyninem i ze szpitalem polowym dostał się do niemieckiej niewoli.W połowie X uciekł ze szpitala w Sochaczewie i po miesiącu ukrywania się pod Jarosławiem, przez Węgry, Jugosławię i Włochy przedostał się do Francji w XII 1939 r.

Od III 1940 r. dowodził plutonem w 1 pułku grenadierów Warszawy 1 Dywizji Gren.; w V awansując na porucznika. W obronie Francji walczył jako adiutant II batalionu 1 pgren. Z końcem VI ponownie trafił do niewoli, z której rychło zbiegł i przedostał się do Tuluzy a potem do Marsylii. W XII 1940 r. przez Hiszpanię przeszedł do Portugalii, gdzie został aresztowany i zawrócony do Hiszpanii. Tam został osadzony w obozie Miranda de Ebro i zwolniony dopiero po dwu latach, wobec nieudanej próby ucieczki we IX 1941 r.

Po przedostaniu się do Wielkiej Brytanii od I 1943 r. służył w 3 Batalionie Strzelców. W IV zgłosił się do służby w Polsce i odbył przeszkolenie spadochronowe. Po zaprzysiężeniu we IX 1943 r. został przydzielony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza odbierając szkolenie cichociemnego, a następnie skierowany do bazy w Brindisi we Włoszech; w III 1944 r. awansując na kapitana.

30 IV / 1 V 1944 r. został zrzucony koło Helenowa pod Białobrzegami nad Pilicą, z przydziałem do służby w Okręgu Nowogródek Armii Krajowej. Od VI był oficerem w IV batalionie 77 pp AK w Zgrupowaniu "Nadniemieńskim".

Poległ 21 VIII 1944 r. w bitwie pod Surkontami koło Lidy dobity przez Sowietów. Spoczywa na Cmentarzu Wojennym w Surkontach.

Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, czterokrotnie Medalem Wojska.

Piotr M. Boroń

Wybrana literatura:
Piechota polska 1939-1945, z. 2, Londyn 1970;
J. Tucholski, Cichociemni, Warszawa 1985;
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej (pod red. E. Pawłowskiego), t. II, Pruszków 1994.