Urodził się 19 VII 1908 r. w Wilnie. Maturę zdał w 1927 r. w gimnazjum w Nowej Wilejce. Od 1927 do 1930 r. był słuchaczem Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu, w VIII 1930 r. awansując na podporucznika. Dostał przydział do 3 pułku artylerii ciężkiej w Wilnie, gdzie przechodził kolejne stanowiska dowódcze. Studiując od 1937 do 1939 r. w Wyższej Szkole Wojennej, uzyskał tytuł kapitana dyplomowanego. Po czym służył w sztabie 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu.
W VIII 1939 r. został zmobilizowany do Dowództwa 36 DP Rezerwowej na stanowisko I oficera operacyjnego. W kampanii 1939 r. został ranny 7 IX, lecz kilka dni później przydzielono go do Oddziału III Sztabu Armii "Lublin". Po bitwie pod Tomaszowem Lubelskim 20 IX uniknął niewoli i z końcem IX przedostał się do Warszawy.
Tam wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski i od XI 1939 r. był szefem Wydziału III Dowództwa Okręgu Warszawa-Miasto SZP - Związku Walki Zbrojnej. W V 1940 r. został szefem Wydziału III Sztabu Okręgu Warszawskiego ZWZ. Od XII 1943 do I 1945 r. był szefem sztabu i zastępcą komendanta Okręgu Radomsko-Kieleckiego Armii Krajowej, w VII i VIII szef sztabu Korpusu Kieleckiego AK, we IX 1944 r. awansując na podpułkownika.
W V 1945 r. został szefem sztabu Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj, w VI został aresztowany i ranny przy próbie ucieczki. W XII 1945 r. skazano go na karę śmierci, którą zamieniono na 8 lat więzienia. Zwolniono go w X 1953 r.
Po rocznej rekonwalescencji podjął pracę zarobkową. Pracował także społecznie w Podkomisji Weryfikacyjnej Zarządy Gł. Związku Bojowników o Wolność i Demokrację do spraw odznaczeń żołnierzy Okręgu Radomsko-Kieleckiego AK i w Kole Historycznym.
W V 1990 r. na zjeździe zjednoczeniowym Związku Żołnierzy AK i Stowarzyszenia Żołnierzy AK został wybrany prezesem Zarządu Gł. Światowego Związku Żołnierzy AK.
Zmarł 10 I 1991 r. w Warszawie. Pośmiertnie został awansowany na generała brygady w I 1991 r.
Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej; pośmiertnie Orderem Polonia Restituta III klasy (1991).
Piotr M. Boroń
Wybrana literatura:
W. Borzobohaty, "Jodła" Okręgu Radomsko-Kieleckiego ZWZ-AK 1939-1945, Warszawa 1988;
Armia Krajowa. Rozwój organizacyjny, pod red. K. Komorowskiego, Warszawa 1996.
Borzobohaty Wojciech
Absolwent Wyższej Szkoły Wojennej, w kampanii 1939 r. oficer operacyjny w Dowództwie 36 Dywizji Piechoty Rezerwowej i Sztabie Armii "Lublin", szef Wydziału III Sztabu Okręgu Warszawskiego Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej, szef sztabu i zastępca komendanta Okręgu Radomsko-Kieleckiego AK, szef sztabu Korpusu Kieleckiego AK, szef sztabu Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj, wieloletni więzień komunizmu, prezesem Zarządu Gł. Światowego Związku Żołnierzy AK.
