Akja – lekkie sanie o drewnianej konstrukcji
Warunki walki na froncie wschodnim wymusiły na Wehrmachcie wprowadzenie wielu modyfikacji dotyczących umundurowania, ekwipunku, uzbrojenia oraz wyposażenia w środki transportu pomocne w szczególnie niekorzystnych warunkach atmosferycznych, np. ciężkiej rosyjskiej zimy.
Jednym z powszechnie stosowanych przez Wehrmacht podczas zimy etatowych środków transportu była Akja – proste urządzenie, budową i kształtem zbliżone do łódki. Akję ciągnięto po śniegu.
Istniały trzy odmiany akji. Pierwsza, tzw. leichte Akja stanowiła połowę kadłuba standardowej akji, który był z tyłu zamknięty przegrodą. Ten pojazd użytkowano do transportu zaopatrzenia. Drugą odmianą była Waffen-Akja, stanowiąca również połowę kadłuba, tyle że nie zamkniętą z tyłu. Dzięki tej modyfikacji możliwe było przewożenie karabinu maszynowego, względnie granatnika i strzelanie z broni bez konieczności zdejmowania jej z akji. Trzecią była tzw. Boots-Akja, o pełnym kadłubie, przeznaczona do przewożenia rannych oraz zaopatrzenia.
Prezentowana na wystawie Muzeum AK akja stanowi właśnie tę trzecią wersję. Tego typu sprzęt użytkowali prawdopodobnie w zimie 1944 r. żołnierze 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK – pierwszej wielkiej jednostki Armii Krajowej odtwarzanej w ramach Akcji „Burza”.
nr inw. MAK/30/Dep