Akcja Burza 1944

W Otwocku funkcjonariusze NKWD aresztowali mjr. Tadeusza Sztumberk-Rychtera "Żegotę", byłego dowódcę 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK, rozbrojonej trzy tygodnie wcześniej na Lubelszczyźnie. Po uwięzieniu w Charkowie, a następnie w łagrze w Diagilewie "Żegota" wróci do Polski w 1948 roku.

Komendant Podokręgu AK Warszawa-Zachód ppłk Franciszek Jachieć "Roman" podjął fatalną w skutkach decyzję o demobilizacji sił partyzanckich sformowanych do wykonania planu "Burza". W rezultacie wojska niemieckie uzyskały pełną swobodę przerzutu odwodów do Warszawy w celu stłumienia powstania. Brak choćby prób zakłócenia ruchu na szosach na zachód i południowy zachód od miasta skutkował między innymi szybkim ściągnięciem do stolicy jednostek, które urządziły rzeź Woli.

Wobec zagrożenia rozbrojeniem i aresztowaniem przez Sowietów, oddziały AK operujące jeszcze pod Lwowem utworzyły zgrupowanie "San" liczące do 300 żołnierzy i pod komendą kpt. Witolda Szredzkiego "Sulimy" wyruszyły na odsiecz powstańczej Warszawie.