Zginął Jan Rodowicz

7 stycznia 1949 roku w siedzibie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego zginął w niewyjaśnionych okolicznościach Jan Rodowicz ps. „Anoda”, harcerz, żołnierz Armii Krajowej i Szarych Szeregów.

Jan Rodowicz urodził się 7 marca 1923 roku. Przed wojną działał w 21. Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. gen. Prądzyńskiego oraz w 23. Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego tzw. Pomarańczarni.

Po rozpoczęciu II wojny światowej wstąpił Szarych Szeregów. Brał udział w wielu akcjach bojowych, m.in. w akcji pod Arsenałem, podczas której odbito z rąk Niemców Jana Bytnara „Rudego” oraz w akcji „Celestynów”, podczas której uwolniono więźniów transportowanych do KL Auschwitz.

W 1943 roku został zastępcą dowódcy 3. plutonu w batalionie „Zośka”. Po wybuchu powstania warszawskiego walczył na Woli. Za zasługi został awansowany na stopień porucznika oraz odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. Walczył na Starówce, a po ucieczce kanałami, na Śródmieściu i Czerniakowie.

W 1945 roku wraz z kolegami z batalionu „Zośka” nadzorował ekshumację i ponowny pochówek ofiar powstania. Rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Po apelu płk. Jana Mazurkiewicza „Radosława” ujawnił się przed Komisją Likwidacyjną AK Okręgu Centralnego.

24 grudnia 1948 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy UB po czym został przewieziony do gmachu Ministerstwa, gdzie poddano go brutalnemu śledztwu. Jan Rodowicz zginął 7 stycznia, zdaniem UB „Anoda” wyskoczył z IV piętra budynku. Według innych hipotez został z niego wypchnięty lub został zamęczony w śledztwie.

Ciało zostało w tajemnicy pochowane na Cmentarzu Powązkowskim. Rodzina o śmierci Rodowicza dowiedziała się w marcu. Dzięki prywatnie zdobytym informacjom odbyła się ekshumacja oraz pochówek w rodzinnym grobowcu na Starych Powązkach.

Jan Rodowicz ps. „Anoda” został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.