Zaprzysiężenie rządu Jędrzeja Moraczewskiego

Po złożeniu dymisji Ignacego Daszyńskiego – premiera Rządu Lubelskiego, na ręce Józefa Piłsudskiego postanowiono o powołaniu nowego rządu. Faktyczną władzę w państwie posiadał Piłsudski, który 13 listopada zlecił ponownie Daszyńskiemu powołanie gabinetu. Jednak wobec sprzeciwu prawicy z Narodowej Demokraci nie udało się powołać nowego rządu.

Finalnie pierwszy oficjalny rząd niepodległej Polski utworzył inny socjalista – Jędrzej Moraczewski. W nowym rządzie, któremu nie sprzeciwiała się już tak prawa strona polskiej sceny politycznej składał się m.in. z ministrów rządu lubelskiego. Zasiadali w nim między innymi:

Jędrzej Moraczewski, socjalista, członek PPS – jako premier oraz minister komunikacji (na tym stanowisku zastąpił go Stanisław Stączek)
Antoni Mińkiewicz, bezpartyjny, górnik – minister aprowizacji
Medard Downarowicz, Stronnictwo Niezawisłości Narodowej, legionista, wolnomularz, bliski współpracownik Piłsudskiego – minister kultury i sztuk pięknych
Tomasz Arciszewski, socjalista, bliski współpracownik Piłsudskiego z Organizacji Bojowej PPS – minister Poczt i Telegrafów
Bronisław Ziemięcki, socjalista, członek POW – minister pracy i opieki społecznej
Jerzy Iwanowski, socjalista, członek POW – minister przemysłu i handlu
Andrzej Kędzior, PSL „Piast”, członek Polskiej Komisji Likwidacyjnej – minister robót publicznych(od grudnia zastąpił go Józef Pruchnik, PSL „Lewica”)
Franciszek Wojda, członek PSL „Piast” – minister rolnictwa i dóbr państwowych (od grudnia zastąpił go Błażej Stolarski z PSL „Wyzwolenie”)
Władysław Byrka, bezpartyjny – p.o. ministra skarbu
Stanisław Thugutt, PSL „Wyzwolenie”, legionista, członek POW, wolnomularz – minister spraw wewnętrznych
Edward Rydz-Śmigły (w zastępstwie Piłsudskiego przez 5 dni), – zastąpił go gen. Jan Wroczyński, oficer 1 Korpusu Polskiego na Wschodzie – minister spraw wojskowych
Leon Wasilewski, socjalista, bardzo bliski współpracownik Piłsudskiego – minister spraw zewnętrznych
Leon Supiński, członek Zjednoczenia Demokratycznego i POW, wolnomularz – minister sprawiedliwości
Ksawery Prauss, socjalista, legionista, członek POW i Naczelnego Komitetu Narodowego – minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego
Witold Chodźko, bezpartyjny, lekarz – p.o. ministra zdrowia

oraz 4 ministrowie bez teki: Tomasz Nocznicki (PSL „Wyzwolenie”), Marian Malinowski (PPS), Franciszek Wójcik (PSL „Lewica”), Wincenty Witos (PSL „Piast”)

fot. rząd Jędrzeja Moraczewskiego w 1918 r. (siedzą od lewej: Thugutt, Moraczewski, Prauss, Piłsudski, Supiński, Wasilewski, Nocznicki. Stoją od lewej: Ziemięcki, Arciszewski, Stolarski)