Wyzwolenie obozu w Dachau

29 kwietnia 1945 r. amerykańskie oddziały wyzwoliły obóz w Dachau. Ich przybycia doczekało ok. 33 tys. więźniów, w tym ok. 15 tys. Polaków, w tym ok. 800 duchownych. KL Dachau został utworzony w 1933 roku na mocy rozkazu Heinricha Himmlera i był to najstarszy niemiecki obóz koncentracyjny. Przez kilkanaście lat jego funkcjonowania przeszło przez niego ok. 250 tys. osób. Więźniowie obozu byli unicestwiani przez ciężką pracę, trudne warunki egzystencji, brutalne traktowanie oraz eksperymenty naukowe.

Żołnierze amerykańscy dotarli do obozu 29 kwietnia po godzinie 17. Wybuchła strzelanina, w wyniku której zabici zostali niemieccy wartownicy. Wielu członków załogi przebrało się wówczas w obozowe pasiaki i schowało w różnych blokach. Zostali oni jednak, dzięki pomocy więźniów, złapani. Amerykańcy żołnierze byli wstrząśnięci tym co zobaczyli i rozstrzeliwali napotkanych esesmanów, powołując się na rzekomy rozkaz wydany przez dowódców, którzy zetknęli się wcześniej ze stosami ciał więźniów. Oto słowa Williama W. Quinna, oficera U.S. Army, które wypowiedział po wyzwoleniu obozu: „Dachau, 1933–1945 pozostanie na zawsze jako jeden z najstraszliwszych w historii symboli barbarzyństwa. Oddziały nasze zastały tam widoki tak straszne, że aż nie do uwierzenia, okrucieństwa tak ogromne, że aż niepojęte dla normalnego umysłu. Dachau i śmierć są synonimami”.

Pod koniec 1945 roku, amerykański sąd wojskowy skazał na karę śmierci przez powieszenie ponad 30 członków załogi KL Dachau.