Sonderaktion Lublin

Trzy dni po aresztowaniu przez Niemców profesorów i pracowników naukowych Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Górniczej, 9 listopada 1939 r. rozpoczęły się również w Lublinie represje ze strony władz okupacyjnych wymierzone w kierunku tamtejszych środowisk inteligenckich.
W trakcie Sonderaktion Lublin niemieckie służby okupacyjne aresztowały kilkaset osób, głównie prawników, nauczycieli szkół powszechnych i średnich, profesorów KUL, inżynierów, studentów, polskich działaczy politycznych i społecznych. Wśród aresztowanych znalazło się ponad 100 duchownych m.in.: rektor KUL ks. Antoni Szymański, bp ordynariusz ks. Marian Fulman, ks. bp. Władysław Goral. Natomiast należący do kurii majątek rozgrabiono na rzecz III Rzeszy. Zamknięto działalność Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a w jej siedzibie zorganizowano kolejno wojskowe koszary i szpital. Zakazano również, podobnie jak na pozostałym okupowanym przez Niemców obszarze Polski, nauczania na poziomie gimnazjum i liceum. Rozwiązano również lubelskie kuratorium oświaty. Los aresztowanych podczas  Sonderaktion Lublin był różny, szacuje się większość z nich w pierwszej połowie 1940 r. powróciła na wolność. Niestety, wielu zatrzymanych straciło życie, jedni zostali rozstrzelani a inni zmarli w więzieniach, bądź w obozach koncentracyjnych. Pewnej grupie wolność przyniosło dopiero zakończenie wojny.

Zdjęcie: Pomnik ku czci pomordowanych w Lublinie, źródło: domena publiczna.