fbpx
Rozpoczęła się bitwa nad Bzurą

Rozpoczęła się bitwa nad Bzurą


9 września 1939 r. rozpoczęła się bitwa nad Bzurą – największa bitwa wojny obronnej 1939 r. Po stronie polskiej walczyły armie „Poznań” oraz „Pomorze”, natomiast po niemieckiej armie 8. i 10., należące do Grupy Armii „Południe”. Armia „Poznań” dowodzona była przez gen. Tadeusza Kutrzebę, a Armia „Pomorze” przez gen. Władysława Bortnowskiego. Armia „Pomorze” następnie podporządkowała się rozkazom gen. Kutrzeby.

W pierwszej fazie bitwy, trwającej od 9 do 13 września, to strona polska poprzez element zaskoczenia zadawała siłom nieprzyjacielskim znaczne straty. W drugiej fazie konfliktu, część oddziałów polskich wykonała manewr natarcia w kierunku Łowicza i Skierniewic. Takie działanie miało ułatwić pozostałym polskim żołnierzom przedarcie się do Warszawy. Plan zakładał również przeprowadzenie następnego natarcia, które miało poskutkować opanowaniem Sochaczewa i bezpośrednim dotarciem do stolicy. Równocześnie, Niemcy mobilizowali już w tym rejonie swoje siły pancerne. Trzecia faza bitwy nad Bzurą, rozpoczęta 16 września, oznaczała porażkę sił polskich. Armie „Poznań” i „Pomorze” zostały okrążone przez niemieckie dywizje, co w kolejnych dniach było pogłębiane przez zmasowane uderzenia niemieckiego lotnictwa szturmowego. Tylko nielicznym oddziałom polskim udało się wówczas sforsować Bzurę i przedostać się do Warszawy przez Puszczę Kampinowską.

Walki zakończyły się 21 września. Do niewoli zostało wziętych ponad 100 tys. polskich żołnierzy. Ostatecznie, manewry strony polskiej oznaczały jednak pewne zmiany w planach niemieckich. Siły nieprzyjacielskie, stacjonujące w środkowej Polsce, zostały w większości przerzucone w rejon bitwy nad Bzurą, co ułatwiło jednocześnie wycofywanie się jednostek polskich z terenów Lubelszczyzny na południe kraju.

Fot. Wielkopolska Brygada Kawalerii podczas bitwy, źródło: domena publiczna.