Rozbicie więzienia św. Michała w Krakowie

18 sierpnia 1946 r. uzbrojona grupa żołnierzy niepodległościowego podziemia podporządkowana majorowi Józefowi Kurasiowi „Ogniowi”, dokonała udanej akcji odbicia swoich kolegów, uwięzionych przez Urząd Bezpieczeństwa w więzieniu przy ul. Senackiej w Krakowie. Akcja rozegrała się w niedzielny poranek, kiedy to pod wspomniany budynek od strony ul. Grodzkiej podjechał samochód ciężarowy, w którym znajdowało się kilku żołnierzy, a wśród nich dowodzący całą operacją Jan Janusz „Siekiera”. Od strony plant na miejsce operacji zdążała ekipa, na czele ze Zdzisławem Lisikiem „Mścicielem”.
W tym czasie do działania przeszła grupa uzbrojonych więźniów, którymi kierował główny pomysłodawca przedsięwzięcia Bolesław Pronobis „Ikar”. Bez jednego wystrzału udało się osadzonym sukcesywnie rozbrajać pilnujących ich strażników i otwierać kolejne cele. Po opanowaniu prawie całego obiektu, otwarto bramę i ponad 60 osób odzyskało wolność. Blisko 30 osób przetransportowano ciężarówką w pobliże Miechowa, reszta na własną rękę rozproszyła się na terenie miasta. Niestety, dalsze koleje losów uwolnionych były tragiczne, większość z nich w dość krótkim czasie została przez komunistyczną bezpiekę powtórnie aresztowana. Niemniej jednak, to wydarzenie było dotkliwą kompromitacją organów wprowadzających „nowy porządek” w powojennej Polsce.