Urodził się Stefan Mirowski ps. Bolek
14 marca 1920 r. w Warszawie urodził się Stefan Mirowski ps. Bolek, harcerz i instruktor ZHP, członek Szarych Szeregów, oficer Armii Krajowej.
Był synem Adama i Heleny. Uczęszczał do Gimnazjum Towarzystwa Szkoły Ziemi Mazowieckiej, gdzie rozpoczął swoja przygodę z harcerstwem, wstępując w 1932 r. w szeregi 21 Drużyny im. gen. Ignacego Prądzyńskiego. Pięć lat później zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Warszawskiej. W międzyczasie kontynuował także aktywność w organizacjach harcerskich.
W momencie wybuchu II wojny światowej przebywał w Krakowie. Po kilkunastu dniach udało mu się wrócić do swojego rodzinnego miasta, gdzie zaangażował się w działalność Pogotowia Harcerskiego. Był członkiem drużyny zajmującej się m.in. służbą wartowniczą oraz ochroną przeciwlotniczą. Po zajęciu Warszawy przez wojska niemieckie i rozpoczęciu trudnego czasu okupacji, Stefan Mirowski podjął działalność w legalnych grupach samopomocowych. Tam zetknął się z harcerzami konspiracyjnych Szarych Szeregów, a w 1940 r. sam rozpoczął działalność w tej organizacji.
Stanął na czele hufca „Mokotów Górny”, a następnie od września 1941 r. Okręgu „Południe” w Warszawskiej Chorągwi Szarych Szeregów. Uczestniczył także w wielu akcjach organizowanych przez Organizację Małego Sabotażu „Wawer”. Pod koniec 1942 r. zakończył kształcenie na kursie Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty AK. Od maja 1943 r. pełnił funkcję komendanta Warszawskiej Chorągwi Szarych Szeregów Był jedną z osób zaangażowanych w realizację akcji o kryptonimie „M” (młodzież) oraz inicjatorem utworzenia w Szarych Szeregach grupy „Zawiszaków”, zrzeszającej najmłodszych konspiratorów. Od maja 1944 r. Stefan Mirowski został awansowany na porucznika AK. W szeregach batalionu „Zośka” wziął udział w powstaniu warszawskim. Jednak 12 sierpnia został aresztowany i przewieziony do obozu w Pruszkowie. Miał trafić do KL Auschwitz, ale udało mu się uciec z transportu.
Po wojnie kontynuował działalność w harcerstwie. Do 1948r. pełnił funkcję zastępcy komendanta Chorągwi Warszawskiej. Jednak przeprowadzona przez komunistyczne władze reforma harcerstwa sprawiła, że Stefan Mirowski musiał porzucić swoją dotychczasową działalność. Powrócił do niej w latach 1956 – 1959.
Stały powrót do działalności w ZHP umożliwiły mu zmiany ustrojowe. Stefan Mirowski był jedną z osób działających na rzecz przywrócenia organizacji jej dawnych tradycji. W 1990 r. w czasie Zjazdu ZHP w Bydgoszczy został wybrany przewodniczącym tej organizacji. Przyczynił się do ponownego jej włączenia do Światowej Organizacji Ruchu Skautowego. wspomnianą funkcję pełnił przez następne 6 lat, aż do śmierci. Stefan Mirowski zmarł 13 lipca 1996 roku w Oslo, gdzie przebywał na Konferencji Światowej Organizacji Ruchu Skautowego. Jego ciało zostało sprowadzone do Warszawy. Pogrzeb odbył się 22 lipca na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
fot. Tablica upamiętniająca Stefana Mirowskiego, źródło: domena publiczna