Krwawa niedziela na Wołyniu

„ O godz. 2 min. 30 po północy w dniu 11 lipca 1943 r. rozpoczęła się rzeź. Każdy dom polski okrążało nie mniej jak 30-50 chłopów z tępymi narzędziami i dwóch z bronią palną. Kazali otworzyć drzwi, albo w razie odmowy rąbali drzwi. Rzucali do wnętrza domów ręczne granaty, rąbali ludność siekierami, kłuli widłami, a kto uciekał, strzelali doń z karabinów maszynowych.” *

11 lipca 1943 roku na Wołyniu miały miejsce tragiczne wydarzenia znane jako krwawa niedziela.

Sotnie Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz miejscowej ludności zaatakowały 97 wsi i 13 majątków polskich w trzech powiatach: kowelskim, horochowskim i włodzimierskim. Tego dnia członkowie OUN i UPA zamordowali kilka tysięcy Polaków, nieraz poddając ich okrutnym torturom. Całkowitą liczbę ludzi, którzy zginęli w trakcie Zbrodni Wołyńskiej szacuje się na około 100 tysięcy osób (60 tysięcy na samym Wołyniu). Skalę zbrodni starano się ograniczyć tworząc grupy samoobrony, by zbrojnie przeciwstawić się atakom. Część ludności szukała schronienia nawet w obszarach kontrolowanych przez Niemców. Pomoc nadchodziła także od strony niektórych ukraińskich sołtysów oraz zwykłych mieszkańców. Według danych zebranych w Kresowej Księdze Sprawiedliwych (wyd. IPN) mieli oni uratować 2527 Polaków. Za próby niesienia pomocy 384 Ukraińców straciło życie.

 * Raport Jana Cichockiego sporządzony dla Komendy AK Lwów, 21 września 1943 r [w:] E. Siemaszko, W. Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, Warszawa 2002