Gabriel Narutowicz został wybrany na Prezydenta RP

9 grudnia 1922 roku wybrano pierwszego Prezydenta Rzeczypospolitej.

Na mocy postanowień tzw. konstytucji marcowej z 1921 roku głowa państwa wybierana była bezwzględną większością głosów przez Zgromadzenie Narodowe. W pierwszych wyborach wysunięto pięciu kandydatów. Chrześcijański Związek Jedności Narodowej zaproponował hr. Maurycego Zamoyskiego, PSL „Piast” – Stanisława Wojciechowskiego, przedstawiciele lewicowego PSL „Wyzwolenie” zaproponowali kandydaturę Gabriela Narutowicza, PPS poparła Ignacego Daszyńskiego. Ostatni kandydat, Jan Baudouin de Courtenay został kandydatem partii mniejszości narodowych.

Po 5 turach głosowania wybrano Gabriela Narutowicza. Urodził się on w 1865 roku na Żmudzi. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości był ministrem spraw zagranicznych w rządach Wincentego Witosa, Artura Śliwińskiego i Juliana Nowaka. Wybór Gabriela Narutowicza na prezydenta spotkał się z protestami prawicy. Pomimo, że wszystko odbyło się zgodnie z prawem i poszanowaniem demokratycznych zasad środowiska nacjonalistyczne nie uznawały decyzji Zgromadzenia Narodowego. 16 grudnia 1922 prezydent został zastrzelony przez Eligiusza Niewiadomskiego.

fot. Uroczystość odsłonięcia pomnika Narutowicza w Bielsku (obecnie Bielsko-Biała). fot. NAC