fbpx
1 Dywizja Pancerna wyzwoliła obóz w Oberlangen

1 Dywizja Pancerna wyzwoliła obóz w Oberlangen


W kwietniu 1945 r., na szlaku bojowym żołnierzy 1 Dywizji Pancernej, po przekroczeniu przez nią holendersko-niemieckiej granicy, znalazł się  Stalag VI C Oberlangen. Niemiecki obóz jeniecki, zlokalizowany w północno-zachodniej części  III Rzeszy. Na podstawie informacji przekazanych przez Holendrów o uwięzionych w obozie Polkach, polscy żołnierze postanowili pospieszyć z pomocą swym rodaczkom. 12 kwietnia w godzinach wczesno wieczornych udało się polskim pancerniakom sforsować obozową bramę, następnie opanować obiekt i w konsekwencji przynieść oswobodzenie osadzonych tam osób. W głównej mierze ponad 1700 uczestniczek powstania warszawskiego.

Do niniejszego obozu kobiety-żołnierze AK trafiły w listopadzie 1944 r. W Oberlangen panowały bardzo surowe warunki.  Jak wynika z relacji osadzonych, najgorzej przedstawiała się sytuacja w porze zimowej. Słabo ogrzewane pomieszczenia przewidziane na 200 osób, wyposażone były w trzypiętrowe prycze, a osadzonym udostępniono jedynie cienkie sienniki. Obóz wyposażony był również  w prymitywne sanitariaty, na które składał się rząd blaszanych korytek, służących za umywalki oraz kilka latryn.

Trudne warunki nie przeszkodziły w prowadzeniu przez Polki własnej działalności. W konspiracyjnej formie odbywało się tajne nauczanie, jak i szkolenia oraz miały miejsce wydarzenia kulturalne, religijne, sportowe.

1 Dywizja Pancerna była dużą polską formacją pancerną, wchodzącą w skład I Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Pierwszym dowódcą Dywizji był legendarny generał Stanisław Maczek. Jednostka powstała na bazie struktur 10 Brygady Kawalerii Pancernej oraz 16 Brygady Czołgów i miało miejsce w lutym 1942 r. na terenie Wielkiej Brytanii.  Pierwszym wojskowym zadaniem jednostki było osłanianie części szkockich wybrzeży w rejonie Edynburga przed ewentualną inwazją sił niemieckich. Szlak bojowy dla tej formacji rozpoczął się latem 1944 r., kiedy to została przetransportowana do Normandii, a następnie włączyła się do działań militarnych na terenie Europy Zachodniej. Piękna karta historii tej jednostki rozpoczęła od jej udziału w bitwie pod Falaise, a zakończyła opanowaniem bazy morskiej w Wilhemshaven. Dywizja uległa rozwiązaniu w czerwcu 1947 r.