fbpx
Upamiętnienie 73. rocznicy śmierci rotmistrza Witolda Pileckiego

Upamiętnienie 73. rocznicy śmierci rotmistrza Witolda Pileckiego


W 27 miastach w Polsce upamiętniono 73. rocznicę śmierci rotmistrza Witolda Pileckiego. We wtorek, 25 maja, w miejscach związanych z jego działalnością – punktualnie o 21.30, czyli w godzinę jego śmierci – zapłonęły znicze pamięci. W Krakowie obchody miały miejsce przy popiersiu rotmistrza w Parku im. Henryka Jordana. Wcześniej pod pomnikiem odbyły się uroczystości upamiętniające zasługi człowieka, który jako jeden z pierwszych informował o niemieckich zbrodniach w obozie w Auschwitz.

We wtorek o godz. 21.30 – w godzinę śmierci rotmistrza – przy pomniku Witolda Pileckiego przy Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. rtm. Witolda Pileckiego w Oświęcimiu był obecny dyrektor krakowskiego oddziału Instytut Pamięci Narodowej Filip Musiał.

– Nie ma wątpliwości, że Witold Pilecki jest jedną z najbardziej znanych postaci historii XX wieku naszego kraju. Teraz należy się postarać, aby człowiek, który był rozpoznawalny również poza granicami Polski – mówi Filip Musiał.

W Parku im. Henryka Jordana o godz. 12.00 uczczono pamięć zamordowanego 73 lata temu rtm. Witolda Pileckiego. O godz. 21.30 (w godzinie egzekucji) zapłonęły znicze pamięci.

Witold Pilecki walczył w wojnie z bolszewikami w 1920 r., podczas kampanii wrześniowej 1939 r., a następnie w strukturach Polskiego Państwa Podziemnego. W 1940 r. dobrowolnie dał się aresztować jako Tomasz Serafiński i trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz. W obozie założył konspirację niepodległościową, zdobywał informacje o zbrodniach Niemców i jako jeden z pierwszych informował Zachód o niemieckich zbrodniach w KL Auschwitz. Na skutek zagrożenia dekonspiracją podjął decyzję o ucieczce. Wraz z nim nocą z 26 na 27 kwietnia 1943 r. uciekli Jan Redzej i Edward Ciesielski. W roku 1944 walczył w powstaniu warszawskim, w zgrupowaniu Chrobry II. Od 1945 r. służył w 2. Korpusie Polskim we Włoszech, skąd – decyzją gen. Władysława Andersa – wrócił do Polski, by odtworzyć rozbite po działaniach wojennych struktury wywiadowcze, działające dla Rządu RP na Uchodźstwie. Aresztowano go w maju 1947 r. i osadzono w areszcie śledczym przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Pomimo tortur do końca zachował żołnierską postawę. Ciała Rotmistrza do dzisiaj nie zidentyfikowano.

W obchodach rocznicowych brała udział delegacja naszego Muzeum.

Zdjęcia: Małgorzata Koszarek Muzeum AK