Od 1943 r. służył w AK w Inspektoracie Lwów-Miasto. Przeszedł konspiracyjny kurs podchorążych. Brał udział w akcjach osłonowych wsi pod Lwowem przed represjami Niemców i policji ukraińskiej. Uczestnik Akcji "Burza" w oddziałach 40. Pułku Piechoty AK 5. Dywizji Piechoty im. Dzieci Lwowskich. Zastępca dowódcy drużyny sztabu Dzielnicy Południowej. Po wojnie zamieszkał w Krakowie. Uczestniczył w pracach nad organizacją Muzeum AK. Był współautorem stałej wystawy "Obszar Lwowski ZWZ-AK".

We wrześniu 1939 r. był ochotnikiem w batalionie harcerzy w Lidzie. Od 1943 r. służył w AK Okręgu Nowogródzkiego. Pełnił funkcję dowódcy plutonu w II batalionie 77. Pułku Piechoty AK. Jako dowódca grupy szturmowej uczestniczył w akcji odbicia więźniów w Lidzie, za co został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Po zakończeniu wojny i przedostaniu do Polski nie ujawnił się. Do czerwca 1950 r. działał w konspiracyjnym Ruchu Oporu Armii Krajowej. Aresztowany przez UB w Gdańsku, poddany wielomiesięcznym przesłuchaniom, został skazany na karę śmierci, zamienioną na dożywocie. W maju 1956 r. na mocy amnestii wyszedł z więzienia. Zamieszkał w Krakowie. W 2018 r. został mianowany na stopień generała brygady.

Zaprzysiężony w konspiracji został w 1942 r. W 1943 r. trzykrotnie brał udział w zdobyciu broni z magazynów niemieckich w pawilonach na terenie Targów Lwowskich. Dowódca drużyny w 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich AK. Brał udział w akcjach dywersyjnych Okręgu Lwowskiego i w walkach partyzanckich Akcji "Burza". Po wojnie zamieszkał w Krakowie, ukończył studia na Wydziale Lekarskim UJ.

Żołnierz wojny obronnej i Armii Krajowej, łagiernik. Podczas Operacji "Ostra Brama" 13 lipca 1944 r. zawiesił biało-czerwoną flagę na Górze Zamkowej w Wilnie. Następnie otoczony z oddziałami AK przez wojska sowieckie w okolicy Puszczy Rudnickiej został zesłany do łagrów. W 1946 r. wrócił do Polski. Ukończył studia na Politechnice Gdańskiej, a potem osiadł w Krakowie.

Walczył w regionie Śródmieście Północ

W 1943 r. został zaprzysiężony w Narodowej Organizacji Wojskowej we Lwowie. W NOW-AK pracował jako drukarz i kolporter prasy konspiracyjnej oraz w osłonie lokali konspiracyjnych. Uczestniczył w Akcji "Burza" na terenie Lwowa. Po wkroczeniu Sowietów działał w NOW-NIE, do czerwca 1946 r. wydawał ostatnie czasopismo konspiracyjne,,Słowo Polskie". Zagrożony aresztowaniem wyjechał ze Lwowa.

Działał w konspiracji w Okręgu Nowogródek AK. Po aresztowaniach został przerzucony do oddziału partyzanckiego. Był żołnierzem II batalionu 77. Pułku Piechoty AK. Brał udział prawie we wszystkich akcjach i bitwach batalionu, dwukrotnie odniósł ranę. Gdy jego oddział został otoczony przez NKWD pod Gudełkami 17 lipca 1944 r., "Sokół" nie poddał się, lecz z kilkunastoosobową grupą przebił w okolice Trokiel. Został mianowany dowódcą oddziału lotnego, z którym przeprowadził wiele udanych akcji, m.in. pod wsią Wojtowicze i w Trokielach na terenie Obwodu AK Lida. 8 października 1944 r. został aresztowany przez NKWD. Skazano go na 10 lat łagrów. 1 kwietnia 1945 r. podjął próbę zbiorowej ucieczki z łagru w Krestach. Schwytany, otrzymał wyrok kolejnych 10 lat. W maju 1945 r. został przewieziony na Łubiankę, a następnie stał się uczestnikiem procesu szesnastu przywódców Polskiego Państwa Podziemnego. Po 13 latach katorgi powrócił do Polski.

Zbigniew Stefan Michnowicz urodził się 22 lutego 1921 r. w Warszawie. Był synem Włodzimierza i Wandy. Mieszkał na warszawskiej Pradze przy ul. Targowej. W czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim, walcząc w szeregach kompanii ochrony Sztabu Obszaru Warszawskiego AK "Koszta" na terenie Śródmieścia Północnego. Został ranny w czasie walk z Niemcami. Leczony był w szpitalu polowym przy ul. Złotej 22 w Warszawie, a następnie w Szpitalu Ujazdowskim. Zmarł 25 października 1944 r. na skutek wycieńczenia organizmu i odniesionych ran, podczas transportu pacjentów do Krakowa. Dwa dni później został pochowany na cmentarzu Rakowickim

Od 1942 r. należał do placówki Bybło w Inspektoracie Stanisławów AK. Następnie od 1944 r. służył Oddziale "Sokół" i 11. Dywizji Piechoty AK. Uczestniczył w walkach z UPA. Po wojnie współzałożyciel Niezależnego Ruchu Kombatantów Armii Krajowej (1986 r.).

Kolporter-łącznik Obszaru Lwowskiego Dzielnicy Zachód w obwodzie Koło, uczestnik Akcji "Burza" przy transporcie broni w zgrupowaniu w szkole im. Sienkiewicza.

Łącznik na terenie Mościsk, w 1943 r. uczestnik obrony kolonii Sułkowszczyzna i Krysowiec przed UPA, w czerwcu 1944 r. przyjęty do Oddziału Kedywu, który stacjonował w gmachu Politechniki Lwowskiej.

Urodził się 15 lipca 1920 r. w Warszawie. Był synem Władysława i Agnieszki. Mieszkał na warszawskiej Woli przy ulicy Chłodnej. W czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem Armii Krajowej. Nosił pseudonim "Tadeusz". W stopniu plutonowego brał udział w powstaniu warszawskim, walcząc na terenie Śródmieścia w szeregach Zgrupowania "Harnaś", w kompanii "Genowefa". Został ranny. Wraz z innymi ewakuowanymi pacjentami Szpitala Ujazdowskiego na początku października 1944 r. trafił do Milanówka, a stamtąd do Krakowa. 4 grudnia 1944 r. zmarł w szpitalu jezuitów w wyniku odniesionych ran. Wśród kilku przyczyn śmierci wymieniono m.in. ranę postrzałową prawego podudzia. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim

Walczył o Wilno w II Brygadzie Wileńskiej AK pod dowództwem kpt. Wiktora Koryckiego "Kaziuka". Dostał się o niewoli sowieckiej i został wywieziony do Workuty. Po powrocie do Polski aresztowany i skazany na więzienie przez władzę ludową.

Zaprzysiężony w organizacji Stronnictwa Narodowego "Wyzwolenie". Żołnierz Narodowej Organizacji Wojskowej scalonej z AK. Po zaprzysiężeniu przydzielony do 2 plutonu w Dzielnicy Śródmieście pod dowództwem pchor. Franciszka Sitnika "Orlanda". W 1943 r. ukończył kurs podchorążych. Następnie przydzielony na dowódcę drużyny w plutonie "Orlanda". Uczestniczył w Akcji "Burza" we Lwowie. 6 sierpnia 1944 r. został aresztowany przez Sowietów, udało mu się uciec. 3 grudnia 1946 r. aresztowany przez UB i skazany na 5 lat więzienia. Zwolniony na mocy amnestii. Po wojnie wieloletni prezes Ogólnopolskiego Okręgu Żołnierzy AK Obszaru Lwowskiego im. Orląt Lwowskich ŚZŻ AK oraz redaktor naczelny jego "Biuletynu Informacyjnego".

Od 1940 r. działał w ZWZ. Następnie związał się z organizacją "Wyzwolenie". W 1942 r. został skierowany do plutonu "Rysia" Lwów-Śródmieście i służył w nim do 1944 r. Był redaktorem konspiracyjnego pisma "Orlęta" Ukończył kurs podchorążych. Wziął udział w akcji "Burza". Pluton "Rysia", do którego należał, obsadził i uchronił od wysadzenia Pocztę Główną. Następnie działał w organizacji NIE i konspiracji narodowej. Po wojnie współpracował przy tworzeniu wystawy "Obszar Lwowski ZWZ-AK" w Muzeum Armii Krajowej. Wieloletni prezes Środowiska Żołnierzy AK Obszaru Lwowskiego im. Orląt Lwowskich w Krakowie.

Żołnierz I oraz IV batalionu w 77. Pułku Piechoty AK. Walczył m.in. przeciwko partyzantce sowieckiej we wsi Filonowce w styczniu 1944 r. W lipcu wziął udział w walkach o Wilno. Aresztowany i wywieziony do Kaługi, gdzie przebywał pod fałszywym nazwiskiem Wiktor Mars. W czasie rozbrajania schował w ustach orzełka z furażerki, którego potem przekazał do zbiorów Muzeum Armii Krajowej. Do końca pobytu w obozach nie ujawnił przynależności do AK. Powrócił do Polski w 1946 r.